Jako istoty społeczne, ludzie zawsze potrzebują obecności innych ludzi w swoim życiu. Nie tylko do nawiązywania relacji lub interakcji, ale także dlatego, że istnieje społeczna potrzeba życia w grupach. Zwykle wynika to z podobieństwa cech lub zainteresowań każdego z nich. Następnie znamy to z terminem grupa społeczna. Co to jest?
Grupy społeczne definiuje się jako proces komunikacji lub interakcji, który zachodzi podczas spotkań między osobami, które wpływają na siebie nawzajem. Zdaniem socjologa Hendropuspito, grupę społeczną można także interpretować jako rzeczywisty, regularny i trwały zbiór ludzi, którzy pełnią wzajemnie powiązane role, aby osiągnąć ten sam cel.
Tymczasem prof. DR. Soerjono Soekanto nazwał to stowarzyszeniem lub jednostką ludzi, którzy żyją razem, ich członkowie są ze sobą połączeni, wpływają na siebie nawzajem i mają świadomość pomagania sobie nawzajem.
Robert K. Merton i Astrid Soesanto definiują każdą grupę społeczną jako ustalony wzorzec jako formę interakcji grupy osób w jej obrębie; oraz jedność dwóch lub więcej osób, które doświadczają wzajemnej interakcji psychologicznej.
(Przeczytaj także: Zrozumienie koncepcji stratyfikacji społecznej)
Za formowaniem się grup społecznych stoi kilka rzeczy, w tym ludzki instynkt życia i interakcji z innymi, motywacja lub zachęta oraz wyniki praktycznych doświadczeń, doświadczeń intelektualnych i doświadczeń emocjonalnych.
W życiu ludzkim istnieją dwa główne pragnienia lub zainteresowania, które służą do tworzenia grup społecznych w społeczeństwie. Te dwa pragnienia obejmują pragnienie zjednoczenia się z drugim człowiekiem lub społeczeństwem oraz pragnienie zjednoczenia się z ich naturalnym środowiskiem.
Warunki i charakterystyka grupowania społecznego
Według Roberta K. Mertona w grupie społecznej istnieją 3 kryteria, a mianowicie:
- Istnieje wzorzec interakcji
- Samoświadomość bycia częścią grupy
- Samoświadomość, że inni ludzie są członkami grupy
Tymczasem, według Soerjono Soekanto, pojęcia i cechy grupowania społecznego obejmują samoświadomość jako część grupy; wzajemne relacje między członkami; istnienie wspólnego czynnika wiążącego; podobieństwo wzorców, struktur i reguł zachowania; a także przetworzone i usystematyzowane.
Na przykład dzieci w wieku szkolnym mają tendencję do tworzenia grup z uczniami, pracownicy medyczni tworzą grupy z innymi pracownikami medycznymi, podczas gdy ci, którzy pracują jako artyści, również nawiązują przyjaźnie także z artystami.
