60 lat temu, 5 lipca 1959 r., W Pałacu Merdeka wyryto historyczne wydarzenie z wydaniem przez Prezydenta kilku dekretów. Dekret prezydencki, jak został nazwany i wydany przez prezydenta Soekarno po tym, jak Organ Konstytucyjny nie uchwalił nowej konstytucji jako substytutu dla UUDS z 1950 r. W rezultacie pojawiły się głosy pragnące powrotu świata do konstytucji z 1945 r. .
Organ Konstytucyjny, utworzony w wyniku wyborów powszechnych w 1955 r., Był przygotowany do sformułowania nowej konstytucji konstytucyjnej, która zastąpi UUDS z 1950 r. 20 listopada 1956 r. Zgromadzenie Ustawodawcze rozpoczęło proces przemówieniem inauguracyjnym prezydenta Soekarno.
Spotkanie, które odbędzie się przez członków Zgromadzenia Ustawodawczego, ma na celu sformułowanie i ustanowienie Republiki Światowej bez żadnych ograniczeń suwerenności. Do 1959 Konstytuanta nigdy nie zdołała sformułować przedmiotowej konstytucji.
Niepowodzenie Konstytuanty w przygotowaniu nowej konstytucji spowodowało, że kraj jest konstytucyjnie kulawy. Ustawa, która faktycznie stanowi podstawę prawną wdrażania rządów państwa, nie została pomyślnie zredagowana, a tymczasowa ustawa zasadnicza z 1950 r., Obejmująca liberalny demokratyczny system rządów, została uznana za niezgodną z warunkami życia społeczności światowej.
Aby przezwyciężyć tę niepewną sytuację, prezydent Soekarno wygłosił również orędzie przed Konstytuantą 22 kwietnia 1959 r., W którym zalecał powrót do konstytucji z 1945 r.
Tit for tat, wraz z przeprowadzeniem głosowania - w sprawie powrotu do Konstytucji z 1945 roku, przez Zgromadzenie Ustawodawcze 30 maja 1959 roku, niestety nie osiągnięto porozumienia: zgodziło się 269 głosów, a 199 głosów odmówiło.
Ponieważ kworum, czyli minimalna liczba członków, którzy muszą być obecni na posiedzeniach, zgromadzeniach itp. (Zwykle ponad połowa liczby członków), aby podjąć decyzję, jest uważana za niewystarczającą, głosowanie również musi zostać powtórzone. W drugich wyborach wyniki są takie same, ponownie nie udało się osiągnąć kworum.
Niepowodzenie próby powrotu do konstytucji z 1945 r. Poprzez Zgromadzenie Ustawodawcze i seria wydarzeń politycznych w okresie liberalnej demokracji osiągnęła w końcu punkt kulminacyjny w czerwcu 1959 r., Co ostatecznie skłoniło prezydenta Soekarno do wniosku, że powstała chaotyczna sytuacja. zagrażało życiu kraju.
(Przeczytaj także: The Story Behind the Presidential Decree 5 lipca 1959, wraz z jego treścią)
5 lipca 1959 r., Przy wsparciu wielu partii, prezydent Soekarno wydał dekret prezydencki, z którego jednym było przywrócenie konstytucji z 1945 r.
Teraz, aby uzyskać więcej szczegółów, oto pięć ważnych faktów, które możesz odnotować w związku z dekretem prezydenckim z 5 lipca 1959 r .:
1. 5 lipca 1959
Jak sama nazwa wskazuje, dekret ten został wydany 5 lipca 1959 r., Dokładnie o godzinie 17.00 WIB. W tym czasie 5 lipca 1959 roku wypadł w niedzielę.
2. 4 To sedno dekretu prezydenckiego
Istotą dekretu prezydenckiego z 5 lipca 1959 r. Stały się 4 rzeczy, a mianowicie rozwiązanie Zgromadzenia Ustawodawczego; przywrócenie Konstytucji z 1945 roku; utrata ważności konstytucji z 1950 r .; oraz ustanowienie Tymczasowego Ludowego Zgromadzenia Konsultacyjnego (MPRS) i Tymczasowej Najwyższej Rady Doradczej (DPAS).
3. Zmiana ustroju rządowego
Uchwalenie dekretu prezydenckiego z 5 lipca 1959 r. Oznaczało koniec rządu liberalnego i gabinetu parlamentarnego. Zamiast tego Świat przyjął system rządzenia kierowanego z gabinetem prezydenckim.
4. Soekarno nie jest sam
Oprócz Soekarno, było kilka innych nazwisk związanych z dekretem prezydenckim z 5 lipca 1959 roku. Wśród tych liczb byli: Przewodniczący Generalny Światowej Partii Narodowej (PNI) Suwirjo; i szef sztabu armii (KSAD) pułkownik A.H. Nasution, który wydawał codzienne rozkazy, aby zabezpieczyć dekret prezydencki.
5. Dekret z 5 lipca 1959 r. Stanowy
Chociaż dekret z 5 lipca 1959 r. Był środkiem nadzwyczajnym, jego moc prawna pochodziła ze wsparcia wszystkich ludzi na świecie. Wynika to wyraźnie z zatwierdzenia przez DRL wyników wyborów powszechnych w 1955 r. Przez aklamację 22 lipca 1959 r.
