Ochrona przyrody na świecie prawnie odnosi się do dwóch głównych praw (UU), a mianowicie ustawy nr 5 z 1990 r. Dotyczącej ochrony żywych zasobów naturalnych i ich ekosystemów; oraz ustawa 41/1999 dotycząca leśnictwa (w połączeniu z ustawą nr 5/1967 w sprawie podstawowych przepisów dotyczących leśnictwa).
Ustawa 41/1999 wyróżnia dwie szerokie kategorie chronionych obszarów leśnych. Dwie kategorie obejmują lasy ochronne, a mianowicie obszary lasów państwowych, których główną funkcją jest ochrona systemów podtrzymywania życia w celu regulacji systemów wodnych, zapobiegania powodziom, kontroli erozji, zapobiegania przedostawaniu się wody morskiej i utrzymywania żyzności gleby; oraz Las chroniony, czyli obszary lasów państwowych o określonych cechach, których głównym zadaniem jest zachowanie różnorodności roślin i zwierząt oraz ich ekosystemów.
Na tym się nie kończy, ustawa nr 41/1999 wyszczególnia również obszary lasów ochronnych na obszary leśne rezerwatu przyrody i obszary leśne objęte ochroną przyrody.
W tej dyskusji najpierw omówimy obszary ochrony przyrody. Co to jest?
Leśny obszar ochrony przyrody to państwowy obszar leśny o określonej charakterystyce, którego główną funkcją jest ochrona systemów podtrzymywania życia, zachowanie różnorodności gatunkowej roślin i zwierząt, a także zrównoważone użytkowanie biologicznych zasobów naturalnych i ich ekosystemów.
Obszary ochrony przyrody można podzielić na kilka typów, w tym parki narodowe, duże parki leśne i parki turystyki przyrodniczej.
Parki narodowe
Jest to obszar ochrony przyrody z oryginalnym ekosystemem, zarządzany systemem strefowym i wykorzystywany do celów badawczych, naukowych, edukacyjnych, wspomagających uprawę, turystykę i rekreację.
Parki narodowe są rodzajem obszarów chronionych, ponieważ są chronione, zwykle przez rząd centralny, przed rozwojem społecznym i zanieczyszczeniem. Największym parkiem narodowym jest Park Narodowy Północno-Wschodniej Grenlandii, który został założony w 1974 roku.
(Przeczytaj również: Wysiłki na rzecz ochrony różnorodności biologicznej)
W samym świecie istnieje obecnie co najmniej 50 parków narodowych, którymi zarządza Ministerstwo Środowiska i Leśnictwa. Sześć z nich zostało oznaczonych jako miejsca światowego dziedzictwa, a dwa znajdują się w miejscach objętych konwencją ramsarską.
Parki narodowe, które zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO, obejmują Park Narodowy Komodo we Wschodniej Nusa Tenggara, Park Narodowy Lorentz w Papui i Park Narodowy Ujung Kulon w Banten. Park Narodowy Gunung Leuser na Sumatrze Północnej i Aceh, Park Narodowy Kerinci Seblat w Jambi oraz Park Narodowy Bukit Barisan Selatan w Lampung, Bengkulu i Sumatrze Południowej, są również wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, która jest częścią dziedzictwa tropikalnych lasów deszczowych Sumatry .
Grand Forest Park
Grand Forest Park to ochrona przyrody dla naturalnych lub obcych zbiorów roślin lub zwierząt, które są wykorzystywane w interesie publicznym do celów badawczych, naukowych i edukacyjnych. Poza tym również jako obiekty wspierające uprawę, kulturę, turystykę i rekreację.
Obszar Grand Forest Park jest zarządzany przez rząd. Na świecie w tym przypadku zarządza nim Ministerstwo Leśnictwa i zarządza nim wysiłki na rzecz ochrony bioróżnorodności oraz zwierząt i ich ekosystemów.
Park Turystyki Przyrodniczej
Park turystyki przyrodniczej to obszar ochrony przyrody przeznaczony do ochrony przyrody. Pożytek i funkcje są miejscem turystyczno-rekreacyjnym, obrońcą systemów podtrzymywania życia okolicznych terenów, a także miejscem edukacji i rozwoju naukowego.
