Walka założycieli narodu o uczynienie ze świata narodu niepodległego, uczciwego i niepodległego narodu jest czymś, co było robione od dawna - co najmniej ponad 350 lat w okresie kolonialnym i nie jest to łatwe zadanie. Wypada więc, aby dziedzictwo walki, pasji i zaangażowania na rzecz narodu zostało zachowane przez młodsze pokolenie jako forma wynagrodzenia za to, co zrobili przodkowie.
Entuzjazm i zaangażowanie narodowe ukształtowały się na długo przed pojawieniem się ruchów narodowych lub istnieniem walczących organizacji. Jednym z nich jest przysięga Palapa, która jest dowodem Ducha Patih Królestwa Majapahit, a mianowicie Gadjah Mada, aby zjednoczyć archipelag.
W dodatku światowa walka o niepodległość została wystawiona na próbę podczas przedłużającej się okupacji. Tam, gdzie prezydent Soekarno i Mohammad Hatta jako założyciele państwa tak zaciekle walczyli o niepodległość świata. Wskazuje to na to, że duch, duch i wartości walki o ludzi na świecie nie rodzą się natychmiast, ale są od czasu do czasu procesem historycznego rozwoju.
Tymczasem forma narodowego entuzjazmu i zaangażowania okazywana od czasu do czasu przez założycieli państwa dzieli się na 4 okresy, a mianowicie okres I lub okres przed ruchem narodowym, okres II lub okres ruchu narodowego, okres III lub okres proklamacji i wojny o niepodległość oraz okres 4 lub okres walki o zapełnienie niepodległości.
I okres
Okres I był duchem narodowym i zaangażowaniem, które miały miejsce przed ruchem narodowym. W tym czasie Świat lub Nusantara nadal były w formie królestw, które były niezależne i suwerenne, chociaż w każdym królestwie istniały różnice religijne, mogli żyć w pokoju i harmonii ze sobą.
(Przeczytaj także: Wojna światowa i jej wpływ na globalne życie polityczne)
W tym czasie wyrosła też dusza i duch walki, czyli świadomość poczucia własnej wartości, duch niezależności, oddania Bogu i harmonii w życiu zakonnym, a także przywództwa i odwagi.
II okres
Okres II to duch i zaangażowanie narodu, które zaistniało podczas ruchu narodowego. W tym II okresie duch i determinacja do niepodległości rosły coraz bardziej, a szacunek do samego siebie, który nie chciał być skolonizowany, zainspirował ducha do walki z najeźdźcami oraz do przejęcia suwerenności i honoru kraju.
Z pragnienia wyjścia z kolonializmu powstała dusza, duch i wartości walki, godność ludzka, duch i duch heroizmu, świadomość antykolonialna, świadomość jedności i jedności walki. Gdzie początkowy etap tej walki rozpoczął się wraz z narodzinami Budi Utomo i Islamskiego Związku Zawodowego, a także Youth Pledge w 1928 roku.
Okres III
W okresie III, czyli entuzjazm i narodowe zaangażowanie, które pojawiły się podczas proklamacji i wojny o niepodległość, pojawiły się, ponieważ Świat nadal doświadczał agresji ze strony Holendrów, którzy nie zaakceptowali niepodległości świata. Dlatego Świat chwycił za broń i walczył z Holendrami duchem walki i wartościami, zwłaszcza poczuciem niepodległości.
Walka założycieli narodu w tym okresie została nazwana duchem ducha i wartości w oparciu o Konstytucję z 1945 roku (UUD 45).
Okres IV
IV okres to okres, który wydarzył się podczas walki o zapełnienie niepodległości. Choć jest już samodzielna, nie oznacza to, że walka na tym się skończy. Niepodległość, którą z trudem zdobyła, powinna być wypełniona pozytywnymi wartościami, zgodnymi z duchem i duchem młodych ludzi.
Podstawowymi fundamentami ducha walki są Pancasila, Proklamacja Niepodległości z 17 sierpnia 1945 r. I Preambuła Konstytucji z 1945 r. Te trzy rzeczy są ze sobą powiązane, gdzie wartościami duchowymi są oddanie Bogu Wszechmogącemu, nacjonalizm, poświęcenie. , jedność i integralność, antykolonializm., niezależność i szczerość w obronie Jednolitego Państwa Republiki Świata (NKRI).
