Nazwisko Hans Christian Oersted może nie jest tak popularne jak Thomas Alva Edison, a co dopiero Albert Einstein, ale w świecie elektryczności jego nazwiska nie można lekceważyć. Tak, Oersted jest naukowcem z Danii, który odkrył, że prąd elektryczny przepływający przez przewodnik powoduje zginanie igły kompasu, gdy przewód prądu jest zbliżony do igły kompasu.
Przeprowadził eksperyment, który stał się znany jako eksperyment Oersteda w 1819 roku. Oznacza to, że miał dokładnie 42 lata.
Sam Hans Christian Oersted urodził się w Rudkøbing w Danii 14 sierpnia 1777 r. Zmarł w Kopenhadze w Danii 9 marca 1851 r. (W wieku 73 lat).
Oersted był duńskim fizykiem i chemikiem, na którego wpłynęły idee Immanuela Kanta. W 1820 roku odkrył związek między elektrycznością a magnetyzmem w bardzo prostym eksperymencie. Pokazał, że naelektryzowany drut może odpychać igłę magnetyczną kompasu. Oersted nie oferuje zadowalającego wyjaśnienia tego zjawiska. Nie próbował też przedstawić tego zjawiska w ramach matematycznych.
(Przeczytaj także: Polecam, 4 najpopularniejsze naukowcy w historii!)
Oersted nie był pierwszym, który odkrył, że elektryczność i magnetyzm są ze sobą powiązane. Poprzedził go osiemnaście lat wcześniej Gian Domenico Romagnosi, włoski prawnik. Notatki o odkryciach Romagnosi zostały opublikowane w 1802 roku we włoskich gazetach, ale nie zwróciły na nie uwagi społeczności naukowej.
W 1825 roku Oersted wniósł ważny wkład w chemię, produkując po raz pierwszy aluminium. Jego imieniem została nazwana jednostka magnetyzmu oersted.
Oersted po raz pierwszy zapoznał się z chemią i nauką przez swojego ojca, który był farmaceutą. W tym czasie był bardzo młody i uczył się francuskiego, niemieckiego i łaciny. W wieku 17 lat Oersted wstąpił na Uniwersytet w Kopenhadze ze specjalizacją z filozofii i nauk ścisłych. Posiada tytuł licencjata farmacji z wyróżnieniem. W 1799 r. Uzyskał tytuł doktora filozofii.
