Poznaj 4 główne grupy figury retorycznej, od porównania po afirmację

Niektórzy z nas mogą nie wiedzieć zbyt wiele o figurze retorycznej. Przynajmniej dosłownie. Chociaż w rzeczywistości często go używają, nie zdając sobie z tego sprawy w życiu codziennym. Czy to podczas rozmowy w domu, w szkole czy w innym środowisku. Podobnie w języku pisanym. Więc co dokładnie oznacza figura retoryczna?

Odnosząc się do Big World Dictionary of Language, figura retoryczna lub sam styl językowy są sposobem opisania czegoś przez zrównanie tego z czymś innym lub w przenośni. Majas jest powszechnie używany do pisania dzieł literackich, w tym poezji i prozy. Cel jest prosty, wzbogacić wybór słów i języków w pracy. Samo znaczenie może być różne w zależności od kontekstu, w jakim jest używane.

Ogólnie figura retoryczna jest podzielona na cztery kategorie, a mianowicie figurę porównawczą, figurę sprzeczności, figurę satyryczną i figurę twierdzącą.

Porównawcza figura retoryczna

Jest to styl języka używany do porównywania lub zestawiania obiektu z innym obiektem poprzez proces wyrównywania, wyolbrzymiania lub zastępowania.

W jego użyciu. Porównawcza figura retoryczna dzieli się na kilka podtypów, a mianowicie:

Alegoria: wyrazić to w inny sposób, przenośnie lub metaforycznie.

Przykład: Podróż życia ludzkiego jest jak rzeka spływająca po klifach, której czasem trudno jest przewidzieć głębokość, która jest gotowa przyjąć wszelkie śmieci i która w końcu zatrzymuje się, gdy wpada do morza.

Alusio: wyrażając coś przenośnie podobnego do tego, co wydarzyło się wcześniej.

Przykład: Megawati odniosła sukces w zostaniu nowoczesną Kartini, ponieważ została pierwszą kobietą-prezydentem na świecie.

Porównanie: Wyrażenia z wyraźnymi porównaniami wyrażonymi przez przyimki i spójniki, takie jak pasujące, takie jak na przykład jak itp.

Przykład: są jak pisklęta, które tracą matkę, gdy matka je opuszcza.

Metafora: Styl języka, który porównuje obiekt z innym obiektem, ponieważ ma takie same lub prawie takie same właściwości.

Przykład: Przez 3 lata Husein działał jako prawa ręka swojego przełożonego.

Synestezja: to zdanie, które zmienia znaczenie słowa w wyniku wymiany odpowiedzi między dwoma różnymi zmysłami.

Przykład: Niezwykle, dzisiaj przyszedł z kwaśną miną

Metonimia: Ujawnienia w postaci wykorzystania nazw innych obiektów, które są markami, cechami lub atrybutami.

Przykład: Zamiast przegotowanej wody, Atha woli pić Aqua.

Litotes: to figura retoryczna, która wyraża słowa pokornie i delikatnie. Celem jest ukorzenie się.

Przykład: Zatrzymaj się przy mojej budce, jeśli masz czas. (Mimo, że dom jest duży i ładny).

Hiperbola: Ujawnienie, które wyolbrzymia rzeczywistość tak, że nie ma sensu.

Przykład: Było tak głośno, że śmiech Yuzy zabrzmiał w chmurach.

Uosobienie: Ujawnienie za pomocą ludzkiego zachowania, które jest dane coś, co nie jest ludzkie.

Przykład: ciasteczka w sklepie są bardzo kuszące

Sinekdok: Ten styl językowy jest podzielony na dwie części, a mianowicie sinekdok pars pro toto i sinekdok totem pro parte. Sinekdok pars pro toto to styl języka, który wspomina o niektórych elementach w celu przedstawienia całego obiektu. Tymczasem pro parte totem sinekdok jest przeciwieństwem, czyli stylem języka, który pokazuje całość w odniesieniu do pewnych przedmiotów lub sytuacji.

Przykład:

Pars pro Toto: Do ​​zachodu słońca nie było widać grzbietu jego nosa.

Totem pro Parte: BTS trzykrotnie z rzędu zdobyło tytuł Najlepszego Artysty Społecznego na Billboard Music Awards.

Eufemizmy: Wyrażanie słów, które są uważane za tabu lub uważane za niegrzeczne, innymi słowy, które są bardziej odpowiednie lub uważane za subtelne.

Przykład: Gdzie mogę znaleźć toaletę?

Eponim: Podaj imię osoby, która ma związek z pewną cechą, którą chcesz wyrazić.

Przykład: Jeśli chcesz być Einsteinem, musisz się bardzo intensywnie uczyć.

Symboliczny: Opisz coś, używając symboli lub symboli, aby wyrazić zamiar.

Przykład: Jego serce jest miękkie jak jedwab.

Stowarzyszenie: porównanie dwóch różnych rzeczy, ale stwierdzono, że są takie same.

Przykład: Jej życie jest naprawdę skomplikowane, jak splątane nitki.

Język satyry

Język satyry to styl języka, który wyraża zamiar lub oświadczenie za pomocą słów satyrycznych i ma na celu wzmocnienie znaczenia lub wrażenia z zdania.

W jego użyciu figura satyry jest podzielona na kilka podtypów, w tym:

Ironia: Satyra, ukrywając prawdziwe fakty i mówiąc przeciwnie.

Przykład: Twoje pismo jest tak dobre, że nikt nie może go przeczytać.

Sarkazm: Bezpośrednia i niegrzeczna insynuacja.

Przykład: Podstawowy mózg krewetki, tego rodzaju problemu po prostu nie da się rozwiązać.

Cynizm: Wyrażenie natury kpiny z myśli lub idei, że dobro istnieje w ludziach (ostrzejsze niż ironia).

Przykład: Jesteś mądry, dlaczego miałbyś mnie o to pytać?

Satyra: Wyrażenia, które używają sarkazmu, ironii lub parodii, aby krytykować lub śmiać się z pomysłów, nawyków itp.

Przykład: Nie ma sensu nosić grubych okularów, jeśli nie widzisz tego dużego tekstu.

Insynuacja: Satyra, która pomniejsza prawdziwe fakty.

Z przestraszonymi karaluchami, jakim jesteś mężczyzną?

Kontrowersyjny język

To grupa figur retorycznych, która ma charakterystyczny styl narracji, wyrażający coś, co jest sprzeczne z jej prawdziwym znaczeniem. Narracja z wykorzystaniem przeciwstawnych liczb ma na celu wzmocnienie sensu wypowiedzi, tak aby rozmówca lub słuchacz był pod wrażeniem i zaciekawiony tym, co się mówi.

Język sprzeciwu można podzielić na kilka typów, a mianowicie:

Paradoks: Ujawnienie poprzez stwierdzenie dwóch rzeczy, które wydają się sprzeczne, ale w rzeczywistości obie są prawdziwe.

Przykład: nawet jeśli jesteś w tłumie, nadal będziesz czuć się samotny.

Oksymoron: Paradoks w jednym zdaniu.

Przykład: Nigdy się nie poddawaj, trudności, z którymi borykają się ludzie, są zawsze łatwe.

Antyteza: Wyrażenia zawierające sprzeczne ze sobą słowa.

Przykład: za bilet w tej samej cenie płacą zarówno dzieci, jak i dorośli.

Wewnętrzna sprzeczność: Oświadczenia zaprzeczające, które zostały wymienione w poprzedniej sekcji.

Przykład: wzrosły ceny wszystkich warzyw, z wyjątkiem długiej fasoli.

Anachronizmy: Wyrażenie zawierające niezgodność między zdarzeniami a godziną

Przykład: Szekspir często dostaje telefony, by publicznie czytać jego dzieła.

Maja afirmacyjne

Językowy styl afirmacji to figura retoryczna, która służy do podkreślenia czegoś, aby dać określony efekt tym, którzy słyszą lub czytają.

Ogólnie rzecz biorąc, ta figura retoryczna jest podzielona na kilka typów, w tym:

Apofaza: Afirmacja w sposób, który wydaje się zaprzeczać temu, co jest afirmowane.

Przykład: Naprawdę nie chcę, aby wszyscy tutaj wiedzieli, że zabrałeś pieniądze.

Nadmierność: Dodaj informacje do stwierdzeń, które są jasne lub dodaj informacje, które nie są konieczne.

Przykład: wchodzę po schodach na górę.

Powtórzenie: Powtórzenie tych samych słów, fraz i zdań w zdaniu.

Przykład: To on ukradł moją torbę, zabrał jej zawartość i po prostu ją zostawił.

Pararima: Powtarzanie pierwszej i ostatniej spółgłosek w różnych wyrazach lub częściach wyrazu.

Przykład: Demonstranci zdezorganizowali się po tym, jak policjanci wypalili gaz łzawiący

Aliteracja: Powtórzenie kolejno spółgłosek na początku wyrazu.

Przykład: Trudno być szczęśliwym, dopóki życie nie żyje.

Równoległość: Wyrażenia zawierające słowa, frazy lub klauzule, które są równoległe.

Przykład: Naprawdę to widziałem, naprawdę to słyszałem, naprawdę to widziałem

Tautologia: Powtarzanie słów przy użyciu ich synonimów.

Przykład: Głos jest tak dobry, miękki i przyjemny do usłyszenia.

Sigmatyzm: Powtarza dźwięk „s” dla określonego efektu.

Przykład: piszę ten list, gdy mży. (Jeden z fragmentów poezji W.S. Rendry)

Antanaclasis: Używanie tego samego powtórzenia słów, ale z różnymi znaczeniami.

Przykład: Ojciec przynosi prezenty w postaci owoców duriana.

Punkt kulminacyjny: Sukcesywne odsłanianie myśli lub rzeczy z prostych / mniej ważnych wzrasta do tych, które są złożone / ważniejsze.

Przykład: Mali ludzie, ludzie z klasy średniej i ludzie z wysokiej klasy gromadzą się do lokalu wyborczego, aby skorzystać ze swoich praw wyborczych.

Anty punkt kulminacyjny: Sukcesywne odsłanianie myśli lub rzeczy ze złożonych / ważniejszych zmniejsza się do tych, które są proste / mniej ważne.

Przykład: □ Najstarsi i najmłodsi uczestniczyli w wydarzeniu, nawet dzieci i małe dzieci.

Inwersja: Wymień predykat w zdaniu przed tematem.

Przykład: uliczny sprzedawca ścigany przez Satpol PP biegnie jak szalony.

Retoryczny: Fraza pytająca, na którą odpowiedź została zawarta w pytaniu.

Przykład: Jakie to uczucie być uderzonym przez konia, czy to boli?

Elipsa: Pominięcie jednego lub więcej elementów zdania, które w normalnym układzie tych elementów powinny występować.

Przykład: najpierw poszedłem do biura.

Korekta: Zwroty, podając rzeczy, które są uważane za błędne lub niedokładne, a następnie określane jest prawdziwe znaczenie.

Przykład: Proszę, jeśli chcesz wrócić do domu, przepraszam, to znaczy, proszę, zostań na noc.

Polisindenton: Wyrażenie zdania lub dyskursu wiąże się z łącznikiem.

Przykład: Po przebudzeniu Anna wzięła prysznic, pomogła mamie i poszła do biura.

Acindeton: Ujawnienie zdania lub dyskursu bez spójnika.

Przykład: ojciec, matka, dziadek, babcia.

Przerwy: Wyrażenie ma postać wstawiania dodatkowych informacji między elementami zdania.

Przykład: BTS, boysband z Korei Południowej, odbył trasę po stadionie w Ameryce

Okrzyk: Wyrażenia zawierające wykrzykniki.

Przykład: bardzo dobry dźwięk!

Wyliczenie: Wyrazem afirmacji jest rozkład część na część całości.

Przykład: powódź Sedada, awaria prądu, płacz dzieci, głód czekający na pomoc.

Preterito: Wyrażanie afirmacji poprzez ukrywanie jego prawdziwego znaczenia.

Przykład: Nie ujawnię go, jeśli jest bandytą Tanah Abang.

Alonim: Użyj wariantu nazwy, aby podkreślić.

Przykład: Profesorze, mam coś do powiedzenia.

Rozmieszczenie: Naprawiono skojarzenie między słowem a innymi słowami, które znajdują się obok siebie w zdaniu.

Przykład: mój los, mieć takiego męża jak on.

Silepsis: Użycie jednego słowa, które ma więcej niż jedno znaczenie i które funkcjonuje w więcej niż jednej konstrukcji składniowej.

Przykład: Zniknęła cała godność i godność tej osoby.

Zeugma: Silepsi używa słów, które nie są logiczne i nie gramatyczne dla drugiej konstrukcji składniowej, tak że staje się zdaniem niejednoznacznym.

Przykład: Muszę ci przypomnieć, że mój dziadek był przyjazny, a także zły.