Polityka fiskalna to polityka regulowana przez rząd poprzez zmniejszanie lub zwiększanie dochodów lub wydatków państwa. Celem polityki fiskalnej jest wpływanie na poziom dochodu narodowego i poprawę stanu gospodarki poprzez regulacje podatkowe.
Istnieje kilka innych definicji polityki fiskalnej. Niektórzy twierdzą, że ta polityka jest polityką dostosowującą wydatki i dochody rządu w celu poprawy warunków ekonomicznych. Z drugiej strony są tacy, którzy definiują politykę fiskalną jako politykę, którą posługuje się rząd w celu ukierunkowania gospodarki danego kraju w lepszym kierunku.
Podobnie jak polityka pieniężna, polityka fiskalna ma również swoje typy, role, instrumenty i funkcje. Omówmy to w tym artykule.
(Przeczytaj także: Polityka pieniężna: rodzaje, role i instrumenty)
Rodzaje polityki fiskalnej
Według zespołu Adiwiyata istnieje kilka rodzajów polityk fiskalnych.
- Zarządzanie budżetem: jest formą polityki rządu w zakresie wydatków, podatków i pożyczek w celu stworzenia stabilnej i stabilnej sytuacji gospodarczej.
- Funkcjonalny budżet finansowy: W formie polityki rządu mającej na celu regulację wydatków rządowych poprzez przegląd wpływu bezpośrednich dochodów i wysiłków na rzecz zwiększenia możliwości zatrudnienia.
- Automatyczna stabilizacja budżetu: polityka rządu, której celem jest regulowanie wydatków rządowych poprzez uwzględnienie kosztów i korzyści różnych programów w celu oszczędzania.
- Deficyt budżetowy: jest to polityka rządu, która reguluje system budżetowy w taki sposób, aby wydatki były większe niż dochody.
- Zrównoważony budżet: zrealizowane dochody państwa są równe kwocie zrealizowanych wydatków lub wydatków państwa.
- Nadwyżka budżetu: Rząd nie wydaje dochodów na wydatki, więc zwiększy oszczędności rządowe.
Rola polityki fiskalnej
Na świecie polityka fiskalna ma do spełnienia kilka ról.
1. Obniżenie stopy inflacji
Obniżenie inflacji zostało osiągnięte poprzez odroczenie lub odwołanie trwających projektów rządowych mających na celu ograniczenie obiegu gotówki.
2. Zwiększyć produkt krajowy brutto
Osiąga się to poprzez zachęcanie do publicznej produkcji dóbr i usług poprzez zwiększanie wydatków lub zwiększanie transferów rządowych.
3. Obniżenie stopy bezrobocia
Zadanie to jest realizowane poprzez realizację państwowych projektów rozwojowych, tak aby rząd mógł tworzyć nowe miejsca pracy w celu ograniczenia bezrobocia.
4. Zwiększ dochód społeczności
Poprawę można osiągnąć, tworząc nowe wakaty związane z opracowywaniem projektów i rekrutując ludzi jako pracowników.
5. Poprawić stabilność gospodarczą
Zwiększenie stabilności w środku niestabilności można zmusić do ograniczenia wpływu międzynarodowych wahań cyklicznych.
6. Dobrobyt społeczności
Zwiększenie dobrobytu społeczności można osiągnąć poprzez regulację wydatków podatkowych, wydatków i zarządzanie długiem, tak aby społeczność była bardziej zamożna.
Instrumenty polityki fiskalnej
Aby osiągnąć swoje cele, polityka fiskalna prowadzona jest za pomocą różnych instrumentów.
1. Zrównoważony budżet
Zrównoważony budżet wydatków to budżet dostosowany do okoliczności lub warunków ekonomicznych. Ma to na celu długoterminowe zrównoważenie budżetu. W przypadku niestabilności gospodarczej zostanie wykorzystany budżet deficytowy, a budżet nadwyżkowy w okresie inflacji.
2. Automatyczna stabilność budżetu
Automatyczna stabilność budżetu, a mianowicie nacisk na wydatki rządowe, musi być przydatny i wiązać się z relatywnymi kosztami różnych działań programowych.
3. Zarządzanie budżetem
Oznacza to, że relacja między wydatkami rządowymi a dochodami z podatków jest bezpośrednio wykorzystywana do zmniejszania niestabilności gospodarczej poprzez dostosowywanie budżetu.
4. Finansowanie funkcjonalne
To finansowanie odnosi się do wydatków rządowych, które są regulowane w celu uniknięcia bezpośredniego wpływu na dochód narodowy. Jej głównym celem jest zwiększenie możliwości zatrudnienia.
Funkcja polityki fiskalnej
Funkcję polityki fiskalnej reguluje ustawa nr. 17 z 2003 r. Art. 3 ust. 4 dotyczący finansów państwa, a mianowicie funkcji władzy, planowania, nadzoru, alokacji, stabilizacji i dystrybucji.
Funkcja autorytetu jest wtedy, gdy budżet państwa staje się wytyczną do ustalenia dochodów i wydatków na dany rok.
Funkcja planowania odnosi się do sytuacji, gdy budżet państwa staje się podstawą zarządzania przy planowaniu budżetu na dany rok.
Funkcja nadzorcza to moment, w którym budżet państwa staje się wytyczną do oceny zgodności działań administracji państwowej z określonymi przepisami.
Funkcja alokacji, czyli przeznaczanie budżetu państwa na zmniejszenie stopy bezrobocia i marnotrawstwa zasobów, a także na zwiększenie efektywności i efektywności gospodarki kraju.
Funkcja stabilizacji, a mianowicie, kiedy budżet rządowy staje się narzędziem do utrzymania i dążenia do równowagi w fundamentach gospodarczych.
Funkcja dystrybucyjnato znaczy, kiedy polityka państwa tworzy politykę budżetową uczciwie iz poczuciem adekwatności.
