Niektórzy z nas mogli słyszeć o czarnych dziurach, zwanych także czarnymi dziurami. Co to jest? Czy to tylko czarna dziura? Lub….
Czarne dziury lub czarne dziury są w zasadzie częścią czasoprzestrzeni, która ma najsilniejszą grawitację. Był tak silny, że nawet światło nie mogło z niego uciec. Czarne dziury są podzielone na 2, a mianowicie czarne dziury i supermasywne czarne dziury, które często występują w centrum galaktyki. Jedną z nich jest galaktyka Drogi Mlecznej, przechwycona przez NASA pod koniec czerwca 2020 roku.
Wokół czarnej dziury znajduje się zwykle powierzchnia zwana horyzontem zdarzeń. Obiekt ten nazywany jest „czarnym”, ponieważ pochłania wszystko, co jest dookoła i nie może powrócić, nawet światła.
Teoria istnienia czarnej dziury lub samej czarnej dziury została po raz pierwszy zaproponowana w XVIII wieku przez Johna Michela i Pierre-Simona Laplace'a. Następnie teoria ta została opracowana przez niemieckiego astronoma Karla Schwarzschilda (1916), w oparciu o ogólną teorię względności Alberta Einsteina, a następnie spopularyzowana przez Stephena Williama Hawkinga.
Termin „czarna dziura” stał się popularny, kiedy John Archibald Wheeler użył go w swoich wykładach w 1967 roku. Chociaż jest on powszechnie uważany za twórcę tego terminu, zawsze odrzucał go, twierdząc, że nie był wynalazcą tego terminu.
(Przeczytaj także: Dlaczego niektórzy ludzie boją się ciemności?)
Pytanie brzmi, skąd się biorą te czarne dziury?
Zasadniczo jest to związane z procesem formowania się gwiazd. Początkowo gwiazdy powstawały w warunkach, w których poziom ich promieniowania i grawitacja były w równowadze. Kiedy gwiazda kończy się paliwo do stopienia, poziom wychodzącego promieniowania jest słabszy niż wewnętrzna siła grawitacji. Stamtąd gwiazda zapada się, a następnie doświadcza eksplozji supernowej. W tej eksplozji są dwa możliwe skutki: zostanie gwiazdą neutronową lub czarną dziurą.
Czarne dziury zginą w procesie Hawking Radiation. Ten proces jest tak prosty, jak rozerwanie czarnej dziury. Z biegiem czasu czarna dziura będzie się kurczyć, aż w końcu doświadczy super dużej eksplozji, nawet tysiące razy większej niż eksplozja bomby atomowej w Hiroszimie i Nagasaki.
Jednak ten proces zwykle zajmuje trochę czasu. Podczas gdy rozmiar czarnej dziury musi być duży. Jest więc możliwe, że ludzie nie będą świadkami tego wydarzenia.
