Sporo czasu zajęło Soekarno i przyjaciołom napisanie tekstu, który później stał się wyznacznikiem wyzwolenia narodu świata od kolonializmu. Tekst tej proklamacji, jak go nazywano, zaczęto opracowywać od wczesnych godzin porannych około godziny 02.00 - 04.00 WIB. Dokładnie w domu wysokiego rangą oficera Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii imieniem Tadashi Maeda.
Samo zestawienie tekstu Proklamacji stało się początkiem wkroczenia narodu światowego w drzwi niepodległości. Tekst ten został sformułowany w jednym celu, a mianowicie przyspieszeniu niepodległości świata. I chociaż składa się tylko z kilku linijek, nie można zaprzeczyć, że jego rola jest bardzo ważna dla narodu świata. To znak, że ludzie na świecie stali się niepodległym krajem, a przekazanie władzy rządowej odbywa się z należytą kalkulacją i troską, aby nie spowodowało wielkiego rozlewu krwi.
(Przeczytaj także: Kim były postacie odpowiedzialne za kompilację i odczytanie tekstu proklamacji?)
W tym czasie Ir. Soekarno działał jako osoba, która przeczytała ten tekst w towarzystwie Moh. Hatta. Natomiast osobą odpowiedzialną za ułatwienie czytania, kopiując ją na maszynie, był Sayuti Melik. A skoro mowa o Sayuti Melik, kim ona jest?
Kim jest Sayuti Melik?
Mohamad Ibnu Sayuti lub lepiej znany jako Sayuti Melik urodził się w Sleman, Yogyakarta 22 listopada 1908 roku. Został zapisany w historii świata jako maszynistę proklamacji proklamacji niepodległości Republiki Światowej. Jest synem bekel jajar lub sołtysa wioski w Sleman, Yogyakarta o imieniu Abdul Mu'in alias Partoprawito. Jego matka ma na imię Sumila.
Sayuti rozpoczęła naukę w szkole Ongko Loro (poziom SD) we wsi Srowolan do klasy IV i kontynuowała aż do uzyskania dyplomu w Yogyakarcie. Nacjonalizm był wpajany przez ojca Sayutiemu od dzieciństwa. W tym czasie jego ojciec sprzeciwiał się polityce rządu holenderskiego polegającej na wykorzystywaniu jego pól ryżowych do uprawy tytoniu.
Podczas nauki w szkole nauczycielskiej w Solo (1920), Sayuti dowiedziała się o nacjonalizmie od swojego holenderskiego nauczyciela historii, H.A. Zurink. Już w wieku kilkunastu lat interesował się czytaniem islamskiego czasopisma poruszającego kierowanego przez K.H. Misbach w Kauman, Solo, lewicowy duchowny. W tym czasie wielu ludzi, w tym przywódcy islamu, postrzegało marksizm jako ideologię walki z kolonializmem. U Kiai Misbach studiował marksizm.
(Przeczytaj także: „Klad” i „Autentyczny”, jaka jest różnica między tymi dwoma tekstami proklamacji?)
W 1926 roku Sayuti po raz pierwszy spotkał Soekarno w Bandungu.
Podczas swoich podróży Sayuti był wielokrotnie zatrzymywany przez Holendrów. A to zasługa nikogo innego, jak tylko jego pism o polityce. W 1926 roku został aresztowany przez Holendrów za oskarżenie o pomoc dla PKI, a następnie zesłany do Boven Digul (1927-1933). W 1936 r. Został ponownie aresztowany, tylko przez Brytyjczyków, i przez rok więziony w Singapurze. Po wydaleniu z terytorium Wielkiej Brytanii został ponownie aresztowany przez Holendrów i przewieziony do Dżakarty, gdzie umieszczono go w celi w Gang Tengah (1937-1938).
Po powrocie z wygnania Sayuti poznała Soerastri Karma Trimurti, dziennikarkę i aktywistkę epoki ruchu i epoki po odzyskaniu niepodległości. Oboje byli razem zaangażowani w różne działania ruchowe, aż w końcu wzięli ślub 19 lipca 1938 roku.
W tym samym roku Sayuti Melik i SK Trimurti założyli w Semarang gazetę Pesat, która ukazywała się trzy razy w tygodniu w nakładzie 2 tys. Egzemplarzy. Ponieważ ich dochody były nadal niskie, mąż i żona byli zmuszani do wykonywania różnych prac, od redakcji po druk, od dystrybucji i sprzedaży po prenumeratę.
Trimurti i Sayuti Melik na zmianę wychodzili z więzienia z powodu swoich pism, które krytykowały rząd holenderskich Indii Wschodnich. Jako były więzień polityczny, który został zesłany do Boven Digul, Sayuti był obserwowany przez holenderski wywiad (PID).
Podczas okupacji japońskiej (marzec 1942 r.) Gazeta Pesat została wymazana. Trimurti został aresztowany przez Kempetai, a Japończycy podejrzewali Sayutiego o bycie komunistą.
9 marca 1943 r. Zainaugurował powstanie Putera (Centrum Władzy Ludowej) „Czterej Przyjaciele” Soekarno, Moh. Hatta, Ki Hadjar Dewantara i Kiai Mas Mansoer. W tym czasie Soekarno poprosił japoński rząd o zwolnienie Trimurtiego, a następnie zabrał go do Dżakarty do pracy w Putera, a następnie do Djawa Hookoo Kai, Stowarzyszenia Wszystkich Jawajskich Służb Kultowych. Trimurti i Sayuti Melik prowadzili wówczas stosunkowo spokojne życie, a Sayuti nadal pozostawał u boku Bung Karno.
Po odzyskaniu niepodległości przez świat
Po World Merdeka Sayuti został członkiem Centralnego Światowego Komitetu Narodowego (KNIP). W 1946 roku z rozkazu Amira Syarifudina został aresztowany przez rząd Indonezji, ponieważ był uważany za bliskiego współpracownika Zjednoczonej Walki i uznano, że spiskował i brał udział w incydencie z 3 lipca 1946 roku. Sąd wojskowy, został uznany za niewinnego.
Kiedy doszło do holenderskiej agresji wojskowej II, został ponownie aresztowany przez Holendrów i uwięziony w Ambarawie. Został zwolniony po ukończeniu KMB. W 1950 roku został powołany na członka MPRS i DPR-GR jako Przedstawiciel Sił '45 i został zastępcą stypendysty.
Sayuti był znany jako zwolennik Soekarno i taka była prawda. Jednak gdy Bung Karno doszedł do władzy, nie został „wykorzystany”. W atmosferze nieustannej socjalizacji Nasakomu to on odważył się sprzeciwić ideom Nasakomu (nacjonalizm, religia, komunizm). Zaproponował zastąpienie Nasakoma Nasasosem, zastępując element „com” w „sos” (socjalizm).
(Przeczytaj także: Przypominając treść proklamacji i jej znaczenie)
Sprzeciwiał się także powołaniu Bung Karno na dożywotniego prezydenta przez MPRS. Jego tekst Learning to Understand Sukarnoism został opublikowany w około 50 gazetach i czasopismach, a później został zakazany. W dalszej części artykułu wyjaśniono różnice między marhanizmem nauk Bung Karno a marksizmem-leninizmem w doktrynie PKI. W tym czasie Sayuti zauważył, że PKI ma zamiar skorzystać z charyzmy Bung Karno.
Po Nowym Porządku nazwisko Sayuti wróciło na scenę polityczną. Został członkiem DPR / MPR, reprezentującym Golkar w wynikach wyborów 1971 i 1977. Sayuti Melik zmarł 27 lutego 1989 po roku choroby i został pochowany w TMP Kalibata. Otrzymał Bintang Mahaputra Level V (1961) od Prezydenta Soekarno i Bintanga Mahaputra Adipradana (II) od Prezydenta Soeharto (1973).
