Czy kiedykolwiek widziałeś coś lub zjawisko, a potem chciałeś przekazać swoje opinie na ten temat? Niezależnie od tego, czy jest to stwierdzenie wyrażające zgodę, sprzeciw czy oceniające je z innego punktu widzenia. Teraz, kiedy chcesz umieścić to w tekście, ten tekst jest wtedy nazywany tekstem ekspozycyjnym.
Sam tekst ekspozycji jest formą pisania, która wyjaśnia lub opisuje ideę, główną myśl, opinię, informacje lub wiedzę, które ma zostać przyswojone przez czytelnika bez zamiaru wywierania na niego wpływu. Oznacza to, że po prostu wyrażamy naszą opinię, aby czytelnik wiedział.
W tekście tym nie zabrakło również form retorycznych wykorzystywanych przy przekazywaniu opisów nauk stosowanych. Do tego tekstu możemy zaklasyfikować teksty z podręczników lub encyklopedii. Ponadto niektóre przykłady tego typu tekstów to wiadomości, eseje, procedury i raporty.
Struktura tekstu ekspozycji
Jeśli rozróżnimy, możemy podzielić tekst wykładu na trzy, a mianowicie tezę, serię argumentów i potwierdzenie.
Praca dyplomowa to sekcja w tekście wykładu, która wprowadza zagadnienie, problem lub ogólne poglądy autora, które zostaną omówione w tekście. Po tezie następuje szereg argumentów, a mianowicie fakty, które wzmacniają argumentację. Na koniec tekst kończy się potwierdzeniem w postaci wniosków i sugestii z ogólnej dyskusji.
Zasady językowe
Tekst ekspozycji ma swoje własne cechy językowe. Ogólnie używaj prostych i denotujących słów. Oznacza to, że w tym tekście nie użyto słów graficznych, które dodają znaczenia do jego podstawowego znaczenia.
(Przeczytaj także: przekonujący tekst, typy i przykłady)
Ponadto w tym tekście używane są również techniczne słowa lub terminy związane z głównym tematem tekstu. Powszechnie używane są tutaj również spójniki przyczynowości (przyczynowość), na przykład słowa „jeśli”, „wtedy”, „przyczyna”, „należny” i „w ten sposób”. W tym tekście znajduje się również wiele spójników czasowych lub porównań.
W tym tekście często można znaleźć czasowniki mentalne, takie jak zwracać uwagę, obserwować i kończyć. Oprócz tego występuje w nim również użycie czasowników referencyjnych i perswazyjnych słów.
W tekstach ekspozycyjnych często spotyka się wyrazy przypisania i przechodnie zdania czynne. Adfikacja to proces tworzenia słów poprzez dodawanie afiksów lub afiksów do podstawowych form, zarówno pojedynczych, jak i złożonych form podstawowych. Oto kilka przykładów afiksów.
Prefiks: ber-, men-, di-, per-, pe-, ke-, ter- i se-
Infiks: -er-, -el- i -em-
Przyrostek: -kan, -i, -an, -nya, -man, -wan, -wati, -you i -you
Confix: -'s, 's i's.
Tymczasem przechodnie zdania czynne to zdania czynne, które wymagają przedmiotu. Cechy przechodniego zdania czynnego polegają na tym, że mają przedmiot i można je przekształcić w zdanie bierne. Generalnie zdanie używa słów przytwierdzonych do mnie i get.
Ponieważ celem tekstu wykładu jest dostarczenie czytelnikowi wiedzy, tekst ten musi być napisany w oparciu o logiczne fakty. Dlatego zdania w tekście ekspozycji muszą zawierać obiektywną prawdę i odnosić się do konkretnych osób, przedmiotów, liczb, wydarzeń lub czasów. Ponadto tekst ten musi również zawierać odpowiedzi na pytania związane z omawianymi tematami.
Ale ponieważ tekst ekspozycji ma również na celu przekazanie opinii autora, nie ma znaczenia, czy jest w nim opinia, o ile jest ona zgodna z poruszonymi zagadnieniami. W przeciwieństwie do faktów, opinie nie muszą być prawdziwe i stwierdzać związek przyczynowo-skutkowy. Opinie zawierają również podmiotowość osobistą, więc nie każdy może się z nimi zgodzić.
