Mówiąc o wczesnych ludziach na świecie, wyspa Jawa jest prawdopodobnie miejscem, w którym znajdują się najstarsze ludzkie skamieniałości. Nie oznacza to jednak, że wyspa Jawa jest jedynym starożytnym miejscem w kraju.
W rzeczywistości starożytne skamieniałości ludzi na świecie znaleziono również w innych miejscach, w tym na Flores i innych. Ten stan jest poparty odkryciami narzędzi, które są rozproszone na różnych wyspach na świecie.
Jeśli odniesiemy się do niektórych znalezisk, to starożytne skamieniałości człowieka na świecie znaleziono między innymi w Sangiran, Trinil, Wajak, Ngandong i Liang Bua. Co ciekawe, większość stanowisk znajduje się w niewielkiej odległości od rzeki. Oznacza to, że brzeg rzeki był idealnym miejscem dla wczesnych ludzi do wykonywania swoich działań.
Witryna Sangiran
Obszar Sangiran to obszar o powierzchni 50 kilometrów kwadratowych między Sragen i Karanganyer w środkowej Jawie. Znajduje się w ruchliwej dolinie Bengawan Solo. Stanowisko Sangiran obejmuje około 60 procent znalezisk starożytnych ludzkich skamieniałości na świecie.
Dlatego miejsce to zostało wyznaczone przez UNESCO jako jedno z centrów badań starożytnych ludzi na świecie. Od końca XIX wieku Sangiran był celem zagranicznych archeologów, którzy chcieli rozwikłać tajemnicę ewolucji człowieka.
Badania w Sangiran zostały zainicjowane przez P.E.C. Schemat w 1864 roku, z odkryciami w postaci skamieniałości kręgowców. Odkrycia te przyciągnęły zainteresowanie innych archeologów do udziału w badaniach w Sangiran, takich jak Eugene Dubois i Gustav Heindrinch Ralph von Koeningswald. Jednak więcej badań w tym miejscu przeprowadził Koeningswald.
Trinil
To starożytne miejsce ludzkie znajduje się w pobliżu Ngawi we wschodniej Jawie. Znajduje się na skraju Bengawan Solo. Warunki glebowe to osady aluwialne, które powstały miliony lat temu. Takie warunki lądowe sprawiły, że w przeszłości było to idealne miejsce dla wczesnego życia człowieka.
Miejsce Trinil nie jest tak szerokie jak Sangiran. Ale odkrycie światowych skamieniałości wczesnych ludzi było tak naprawdę pierwszym przypadkiem znalezienia się w tym miejscu. W 1891 roku Eugene Dubois znalazł starożytne ludzkie szczątki w wiosce Kedungbrubus w Trinil. Znalezisko było skamieniałością prawej szczęki z zębami, sklepieniem czaszki i kilkoma kawałkami lewej kości udowej. Konstrukcja kości doprowadziła Dubois do wniosku, że pierwsi ludzie byli w stanie chodzić w pozycji wyprostowanej.
(Przeczytaj także: Poznaj typy wczesnych ludzi na świecie)
Odkrycia Dubois wstrząsnęły światem paleoantropologii (nauki o wczesnym rozwoju człowieka). Jego odkrycia były znane jako The Java Man lub Java Man. Dubois wysunął teorię, że jego odkrycie wczesnych ludzi było przejściem od małp człekokształtnych do ludzi, a także wypełnieniem brakującego ogniwa w ewolucji człowieka. Na podstawie którego oznacza małpoluda, który chodzi wyprostowany.
Ngandong
Miejsce Ngandong to błotnisty obszar nad brzegiem Bengawan Solo. Znajduje się w środku lasu tekowego wokół Blory w środkowej Jawie. W tym miejscu wykopaliska prowadzili Ter Haar, Oppenoorth i von Keningswald w latach 1931-1933. Udało im się znaleźć tuzin skamieniałości wczesnych ludzkich czaszek. Oppenoorth nazwał starożytnego człowieka Homo Soloensis, co oznacza starożytnego człowieka z Bengawan Solo.
Opierając się na ich cechach, ten starożytny człowiek należy do Homo Erectus, ale został bardziej rozwinięty niż pierwsi ludzie znalezieni w Sangiran i Trinil.
łał
Stanowisko Wajak to obszar wapienny położony w pobliżu Tulungagung w Jawie Wschodniej. W 1889 r. We wgłębieniu tam van Rietschoten znalazł starożytną ludzką czaszkę podczas poszukiwania alabastru. Następnie przekazał ustalenia Dubois.
Następnie archeolog przeprowadził w tym miejscu wykopaliska i badania. Niedługo potem Dubois znalazł kolekcję skamieniałości o cechach podobnych do znalezisk van Rietschotena. Nazwał starożytnego człowieka Homo Wajakensis, co oznacza starożytnego człowieka z Wajaka.
Z jego cech można wywnioskować, że ten starożytny człowiek nie był już Homo Erectus, ale Homo Sapiens, który był prekursorem współczesnych ludzi i został odkryty przez van Rietchotena w kamieniołomie marmuru. Następnie przekazał ustalenia Dubois. Następnie archeolog przeprowadził w tym miejscu wykopaliska i badania.
Niedługo potem Dubois znalazł kolekcję skamieniałości o cechach podobnych do znalezisk van Rietschotena. Nazwał starożytnego człowieka Homo Wajakensis, co oznacza starożytnego człowieka z Wajaka. Z jego cech można wywnioskować, że ten starożytny człowiek nie był już HOmo Erectus, ale Homo Sapiens, prekursorem współczesnego człowieka.
Liang Bua
Miejsce Liang Bua to jaskinia na wzgórzach kapu, położona na północ od miasta Ruteng, East Nusa Tenggara. Jaskinia ma 50 m długości, 40 m szerokości i 25 m wysokości w wewnętrznym dachu. Znajduje się niedaleko zbiegu dwóch dużych rzek, a mianowicie Wae Racang i Wae Mulu. Takie warunki stały się idealne jako miejsce do życia dla starożytnych ludzi w przeszłości.
Szacuje się, że jaskinia Liang Bua powstała około 190 000 lat temu. Na obecność wczesnych ludzi w tym miejscu wskazuje odkrycie artefaktów skalnych w dwóch rzekach w pobliżu jaskini. W 2001 roku w tym miejscu znaleziono kilka skamieniałości starożytnych szkieletów ludzkich. Wykopaliska i badania zostały przeprowadzone przez Narodowe Centrum Badań Archeologicznych wraz z Uniwersytetem Nowej Anglii w Australii.
Naukowcy nazwali odkrycia Homo floresiensis, co oznacza starożytnych ludzi z Flores. Biorąc pod uwagę wiek i cechy szkieletu, ten starożytny człowiek z Flores nie jest już Homo Erectus. Oznacza to, że jest bliżej współczesnego człowieka. Jednak ma tylko 100 cm wzrostu i objętość mózgu mniejszą niż Homo erectus.
