Świat od czasu odzyskania niepodległości ugruntował swoją pozycję i uczestniczył w różnych działaniach na arenie międzynarodowej. Otwarcie i nawiązanie relacji z innymi narodami na świecie jest jednym z kroków do pokazania pozycji kraju jako części światowej społeczności. Obejmuje to wskazanie kierunku polityki zagranicznej.
W erze reformacji świat zyskał wiele uwagi ze strony świata, z których jedno było spowodowane wysiłkami rządu, aby wyprowadzić świat z czerwonej strefy kryzysu finansowego. Sposób, w jaki ówczesny rząd światowy realizował politykę zagraniczną.
W okresie reformacji światowa polityka zagraniczna została podzielona na 4 okresy administracji prezydenta: panowanie BJ Habibiego, panowanie Abdurahmana Wahida, panowanie Megawati Soekarno Putri i panowanie Susilo Bambanga Yudhoyono. Jak więc to jest zorganizowane?
Panowanie BJ Habibie
Za panowania BJ Habibiego Świat w tym czasie był bardzo zajęty zarządzaniem i ulepszaniem różnych obrazów w wymiarze międzynarodowym, które zostały zniszczone przez wpływ kryzysu gospodarczego i globalnej inflacji w erze Nowego Porządku. Nie wspominając o tym, że podczas sondaży przeciwko ucieczce Timoru-Timoru ze świata doszło do różnego rodzaju szkód.
(Przeczytaj także: Teoria wpływu buddyzmu hinduskiego na świat)
Dzięki jego ciężkim wysiłkom świat może przyciągnąć sympatię Międzynarodowych Funduszy Walutowych (MFW) i Banku Światowego (Bank Światowy), aby świat mógł wypłacać programy pomocowe i przezwyciężyć kryzys gospodarczy.
Panowanie Abdurahmana Wahida
Światowa polityka zagraniczna za panowania Abdurahmana Wahida lub znanego jako Gusdur, oprócz poszukiwania wsparcia dla ożywienia gospodarczego, skupiała się na kontekście interesów narodowych, seria wizyt w obcych krajach była również ukierunkowana na wysiłki mające na celu przyciągnięcie poparcia dla przezwyciężenia konfliktów wewnętrznych, utrzymać światową integralność terytorialną i zdemokratyzować się poprzez proces odgrywania roli wojsko, aby powrócić do roli zawodowej.
Panowanie Megawati Soekarno Putri
Światowa polityka zagraniczna za czasów administracji Megawati zwraca większą uwagę na rolę KRLD jako determinacji polityki zagranicznej i dyplomacji zgodnie z konstytucją z 1945 r. Ponadto Megawati stawia również na wzajemne powiązania ze społecznością, odwiedzając obszary konfliktu, takie jak Aceh., Zachodni Irian, Maluku, Kalimantan i Nusa Tenggara.
Panowanie Susilo Bambanga Yudhoyono
Mówi się, że rola Susilo Bambanga Yudhoyono jest dość duża w budowaniu polityki zagranicznej na świecie. Jedną z nich jest sukces w zmienianiu różnego rodzaju obrazów świata i przyciąganiu zagranicznych inwestycji poprzez współpracę z wieloma krajami.
Światową politykę zagraniczną w tym czasie można porównać do przekraczania morza z wysokimi falami, które mogą łączyć dwie duże skały. Dzieje się tak, ponieważ Świat odgrywa rolę w tworzeniu pomostów między stronami, które mają kłopoty lub krajami doświadczającymi konfliktów.
