Walcząc o niepodległość świata, centralne postacie ruchu otrzymały tytuł bohaterów narodowych. Jednym z nich jest generał Soedirman. Oprócz tego, że był znany jako partyzant w swojej walce, Sudirman stawiał również czoła różnym bitwom miejskim, z których jedna była tym, co wydarzyło się w Ambarawa, lub co zwykle nazywamy bitwą Ambarawa. Gdzie generał przeciwko Anglii i Holandii.
Jak sama nazwa wskazuje, bitwa pod Ambarawa, zwana także Palagan Ambarawa, jest wydarzeniem oporu ludzi świata przeciwko sojusznikom lub Brytyjczykom i Holendrom, które miało miejsce w Ambarawa, na południe od Semarang, w środkowej Jawie, 20 listopada 1945 roku i zakończyło się 15 grudnia. 1945 r. Motywacją do bitwy pod Ambarawa było lądowanie wojsk brytyjskich w mieście Semarang 20 października 1945 r.
Przybycie aliantów w celu opieki nad jeńcami wojennymi lub żołnierzami holenderskimi przebywającymi w tym czasie w więzieniach Magelang i Ambarawa zostało początkowo przyjęte z zadowoleniem przez rząd światowy. W rzeczywistości oba kraje zawarły porozumienie, na mocy którego Strona Światowa zapewniłaby żywność i inne artykuły niezbędne do sprawnego wykonywania obowiązków przez strony sojusznicze, o ile obiecały one nie ingerować w suwerenność Republiki Światowej.
Jednak administracja cywilna Indii Holenderskich (NICA) przyjęła zamiary aliantów, ponieważ po uwolnieniu jeńców wojennych jeńcy byli nawet uzbrojeni, co wywołało gniew na części świata. Tak więc 26 października 1945 r. Doszło do incydentu w mieście Magelang, gdzie aliancka armia działała jako władca, który próbował rozbroić Ludową Armię Bezpieczeństwa (TKR) i wywołać chaos.
Wybuch bitwy pod Ambarawą
Pułk TKR Magelang pod dowództwem ppłk M. Sarbiniego odpowiedział na akcję, oblegając wojska alianckie ze wszystkich kierunków. Aby uspokoić atmosferę, prezydent Soekarno i generał brygady Betel przeprowadzili negocjacje w sprawie zawieszenia broni 2 listopada 1945 r., Ale niestety sojusznicy zignorowali porozumienie w sprawie rozejmu i 20 listopada 1945 r. Wybuchła bitwa, która następnie przedostała się do miasta. 22 listopada 1945.
Wojska alianckie zbombardowały wnętrze Ambarawy, aby zagrozić pozycji TKR. Niezrażony świat wziął odwet w obronie terytorium przed aliantami, gdzie alianci próbowali zająć dwie wioski wokół Ambarawy, tak że wojska świata pod dowództwem podpułkownika Isdimana próbowały uwolnić te dwie wioski.
(Przeczytaj także: 7 najbardziej fenomenalnych bohaterów narodowych, kim oni są?)
Duch oporu ludzi w Ambarawie, zjednoczonym z TKR, utrudniał sojusznikom podbój regionu, mimo że musieli poświęcić podpułkownika Isdimana, który zginął na polu bitwy. Jednak w tym oporze broń używana przez wojska alianckie była bardziej nowoczesna, tak że wojska Armii Światowej zostały lekko pokonane.
Pułkownik Soedirman poprowadzi bitwę
Po śmierci podpułkownika Isdimana, dowódca pułkownika Soedirman, ówczesny dowódca dywizji Banyumas, skierował się w końcu prosto do Ambrawy i dowodził wówczas wszystkimi wojskami TKR i ludowymi. Obecność pułkownika Soedirmana dała nowy oddech wojskom świata.
Koordynacja między dowództwami sektorów była prowadzona, a oblężenie wroga zacieśniało się, a taktyka była przyjmowana poprzez jednoczesne ataki z zaskoczenia we wszystkich sektorach. 12 grudnia 1945 roku o godzinie 04:30 rozpoczął się atak i pułkownik Soedirman natychmiast poprowadził swoje wojska, stosując taktykę tytułowego supit urang lub podwójnego oblężenia z obu stron, tak aby wróg został całkowicie zamknięty.
Całkowicie odcięto dostawy i łączność z głównymi siłami. Siły alianckie, które były w Twierdzy Willem, były otoczone przez TKR przez 4 dni i 4 noce, co spowodowało, że pozycja sojuszników została uszczypnięta i wyłoniła się z Ambarawy 15 grudnia 1945 r.
Dzięki jego zasługom płk Soedirman został mianowany dowódcą generalnym TKR. Zwycięstwo tej bitwy jest teraz uwiecznione przez wzniesienie pomnika Palagana Ambarawy, a 15 grudnia obchodzony jest również Światowy Narodowy Dzień Piechoty.
