W życiu codziennym jest kilka rzeczy, które są konieczne lub obowiązkowe dla każdej osoby. Na przykład nauka jest obowiązkiem lub koniecznością dla uczniów lub pracą, która jest obowiązkowa dla rodziców i innych dorosłych. W języku angielskim nazywa się to obowiązkiem stwierdzenia. Co to jest?
Zasadniczo obowiązek stwierdzenia można wyrazić na wiele sposobów, modeli i sformułowań. Każda z zastosowanych metod, modeli i wyrażeń pełni swoją funkcję jako forma nacisku na ujawnienie obowiązków lub zobowiązań.
Sama definicja zobowiązania to działanie lub działanie, które wiąże osobę moralnie lub prawnie, obowiązek lub zobowiązanie. To znaczy obowiązki, które jednostka naprawdę ma do wykonania.
Kiedy zamierzamy wydać zdanie określające zobowiązanie (określające zobowiązanie) w języku angielskim, istnieje kilka modali lub zwrotów, których można użyć, a mianowicie trzeba, trzeba, trzeba i trzeba.
"Musieć" to czasownik modalny używany do pokazania, co należy zrobić. Może to być ustawa lub regulacja, która ma charakter pilny, ma charakter przymusu i nie może być zmieniona przez mówcę.
Na przykład: „Muszę nosić mundurek w szkole” (w szkole muszę nosić mundurek). lub „Musimy pokazać dowód osobisty” (musimy okazać nasze karty identyfikacyjne).
(Przeczytaj także: Rodzaj tam w języku angielskim)
"Potrzebować", to czasownik modalny, który służy do wyrażenia konieczności, tego, że coś jest ważne do zrobienia i na które mogą mieć wpływ nasze wybory. Na przykład: „Muszę posprzątać swój pokój” (muszę posprzątać swój pokój). lub „Musimy kupować artykuły spożywcze” (musimy kupować artykuły spożywcze).
"Musieć"jest koniecznością, której używa się, aby pokazać, że konieczność pochodzi od mówcy. Wymóg ten nie jest zawarty w przepisach ani przepisach.
Na przykład: „Musisz mówić głośniej. Nie słyszę cię ”(Musisz mówić głośniej. Nie słyszę cię). Lub „Muszę porozmawiać z matką, zanim wyjdę” (muszę porozmawiać z matką przed wyjazdem).
"Wymagany", to słowo wyrażające zobowiązanie, które jest naprawdę potrzebne. Na przykład: „Mam ci powiedzieć?” (czy muszę ci powiedzieć?) lub „Człowiek robi to, co trzeba, gdy wzywa go twarz” (człowiek musi być niewzruszony, gdy woła go los).
Poza tym jest też zdanie w konwersacji „nie jest obowiązkiem” lub nie jest to obowiązek, co nie jest konieczne, ale kontekst jest inny niż zakaz. Istnieje kilka wyrażeń, których można użyć do sformułowania zdania „Niewiążące”, a mianowicie nie trzeba, nie trzeba, nie jest to konieczne, nie jest wymagane i opcjonalne.
Przykładami kary niewiążącej są:
- Nie muszę przynosić jedzenia (nie muszę przynosić jedzenia).
- Muszą jeść (nie muszą jeść).
- Uczeń nie może się spóźniać (uczniowie nie powinni spóźniać się).
- Nie muszę iść do dentysty (nie muszę iść do dentysty).
- Nie trzeba dzwonić ponownie.
