Długo trwało, zanim ludzie na świecie doszli w końcu do najważniejszego momentu w historii, a mianowicie do ogłoszenia niepodległości. Począwszy od walki z Portugalczykami i Holendrami, bezwarunkowej kapitulacji Holendrów Japonii, kolonializmu Japonii, powstania BPUPKI - potem przejścia na PPKI, debat między starymi i młodymi grupami, aż w końcu 17-go proklamowano niepodległość. Sierpień 1945 r. Zaznacza się to czytając tekst proklamacji.
Jako „narzędzie”, które zdobyło uznanie świata w społeczności międzynarodowej (de facto), nie można zaprzeczyć, że sam tekst proklamacji ma bardzo ważne znaczenie dla ludzi na świecie. I jest opisane w paragrafie po paragrafie, który wydaje się być bardzo uważnie przemyślany w czasie jego tworzenia.
Na przykład pierwszy akapit brzmi: „My, narody świata, niniejszym ogłaszamy niepodległość świata”, bezpośrednio pokazuje, że proklamacja niepodległości świata została ogłoszona i ogłoszona wszystkim krajom świata. Następnie w drugim akapicie „Sprawy dotyczące przekazania władzy i inne są prowadzone w sposób rzetelny i w jak najkrótszym czasie” oznacza to, że przekazanie władzy rządowej odbywa się z ostrożnymi i starannymi kalkulacjami, aby nie spowodować masowego rozlewu krwi.
(Przeczytaj także: Przypominając treść proklamacji i jej znaczenie)
I to właśnie jest Ir. Soekarno i dawna grupa w tamtym czasie, aż w końcu nie ogłosili od razu niepodległości wkrótce po pokonaniu Japonii przez aliantów (15 sierpnia 1945). Do 17 sierpnia 1945 roku, a dokładniej w Jalan Pegangsaan Timur No. 56 Jakarta, odczytano tekst proklamacji.
W tym czasie nieliczne postaci z ruchu narodowego i ludzie zgromadzili się w tym miejscu. Jeden cel, by na własne oczy być świadkiem lektury tekstu Proklamacji Światowej Niepodległości. Wśród ludzi obecnych w tym czasie jest wiele nazwisk, takich jak Ahmad Subarjo, Moh. Hatta, Sukarni i Sayutei Melik również nie pozostali w tyle. To oni razem z Soekarno odegrali rolę w przygotowaniu tekstu postępów.
Aby uzyskać więcej informacji na temat ważnych osób, które zamieściły swoje pomysły i przemyślenia na tej kartce w imię niezależności, oto nasza recenzja:
Ir. Soekarno
Ir. Soekarno jest prawdopodobnie najbardziej instrumentalnym elementem niepodległości Republiki Światowej. Urodził się w Blitar we wschodniej Jawie, 6 czerwca 1901 r. Jako syn Radena Soekemi Sosrodihardjo i matki Idy Ayu Nyoman Rai; i zmarł w Dżakarcie, 21 czerwca 1970 roku. Jako postać podczas walki o niepodległość, pierwszy prezydent Republiki Indonezji stał się wzorem do naśladowania dla innych bojowników o wolność. Jego rola w proklamowaniu niepodległości polegała na napisaniu tekstu proklamacji w domu admirała Tadashi Maedy, podpisaniu tekstu w imieniu narodu światowego i odczytaniu go przed obywatelami.
Drs. Moh. Hatta
Dr (HC) Drs. H. Mohammad Hatta urodził się pod imieniem Mohammad Athar w Fort de Kock (obecnie Bukittinggi), Zachodnia Sumatra) 12 sierpnia 1902 r. Zmarł w Dżakarcie w wieku 77 lat, czyli 14 marca 1980 r. Mąż stanu, ekonomista, a także pierwszym wiceprezydentem świata. Podobnie jak Soekarno, Hatta również odegrał bardzo ważną rolę w wyzwoleniu narodu światowego od holenderskiego kolonializmu, a także proklamowaniu go 17 sierpnia 1945 r. Z funkcji wiceprezydenta zrezygnował w 1956 r. W wyniku sporu z prezydentem Soekarno.
(Przeczytaj także: „Klad” i „Autentyczny”, jaka jest różnica między tymi dwoma tekstami proklamacji?)
Niektóre role Bung Hatty w Proklamacji Światowej Niepodległości polegały na kompilowaniu koncepcji tekstu proklamacji w domu admirała Tadashi Maedy i podpisywaniu tekstu Proklamacji w imieniu narodu świata z Bung Karno.
Pan. Achmad Soebardjo
Pan. Raden Achmad Soebardjo Djojoadisoerjo urodził się w Karawang w zachodniej Jawie 23 marca 1896 roku i zmarł 15 grudnia 1978 roku w wieku 82 lat. Jest postacią światowego bojownika o wolność, dyplomaty i światowego bohatera narodowego. Gdyby Soekarno i Moh Hatta byli pierwszym na świecie prezydentem i wiceprezydentem, Achmad Soebarjo byłby pierwszym ministrem spraw zagranicznych na świecie. Posiada tytuł Meester in de Rechten, który uzyskał na Uniwersytecie w Leiden w Holandii w 1933 roku.
Podobnie jak dwie poprzednie postaci, on, który należał do starej grupy, również odegrał bardzo ważną rolę w przygotowaniach do Proklamacji Niepodległości Świata. Jeśli chodzi o rolę Mr. Achmad Soebardjo był kompilatorem koncepcji tekstu proklamacji w domu admirała Tadashi Maedy.
Admirał Tadashi Maeda
Admirał Tadashi Maeda był wysokim rangą oficerem Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii w holenderskich Indiach Wschodnich podczas wojny na Pacyfiku. Naruszył rozkaz aliancki, który zabraniał światowym przywódcom przygotowania Proklamacji Światowej Niepodległości. Jego rolą w przygotowywaniu Światowej Proklamacji Niepodległości było zapewnienie domu do zredagowania tekstu Proklamacji Światowej Niepodległości.
Sukarni
Podobnie jak Bung Karno, Sukarni również urodził się w Blitar we wschodniej Jawie, 14 lipca 1916 r. I zmarł w Dżakarcie 7 maja 1971 r. Nosi pełne imię Sukarni Kartodiwirjo, postać, która walczyła o niepodległość świata. Sukarni był młodym przywódcą i wojownikiem, który był wytrwały przeciwko najeźdźcom. Rola Sukarniego w proklamowaniu niepodległości polegała na zaproponowaniu, aby Bung Karno i Bung Hatta podpisali tekst Proklamacji w imieniu narodu światowego.
Sayuti Melik
Sayuti Melik nie sporządził tekstu proklamacji, nie mówiąc już o jego podpisaniu. Jednak jego rola jest nie mniej ważna. To on napisał na maszynie tekst Proklamacji, którą Ir Soekarno odczytała przed ludźmi na całym świecie. Sayuti Melik ma pełne imię Mohamad Ibn Sayuti. Urodził się w Sleman, Yogyakarta 22 listopada 1908 r. I zmarł w Dżakarcie w wieku 80 lat, a dokładniej 27 lutego 1989 r. W historii świata Sayuti Melik został zapisany jako maszynista tekstu proklamacji niepodległość Republiki Świata.
Oprócz powyższych liczb, kilka nazwisk zostało również odnotowanych jako odgrywających równie ważną rolę w Proklamacji Światowej Niepodległości. Oni są B.M. Diah, która jest postacią, która działa jako dziennikarz nadając wiadomości World Merdeka w całym kraju; Latif Hendraningrat, S. Suhud i Tri Murti który podniósł czerwono-białą flagę podczas proklamacji z 17 sierpnia 1945 r.
Poza tym jest Frans S. Mendur, który jest dziennikarzem, który dzięki swoim zdjęciom z wydarzeń walki o niepodległość Republiki Światowej staje się rejestratorem historii; Syahrudyna, telegrafista z japońskiej agencji informacyjnej, który potajemnie przekazał całemu światu ogłoszenie niepodległości Narodu Świata; Soewirjo Gubernator Wielkiej Dżakarty, który sprawił, że ceremonia proklamacji i przeczytanie proklamacji przebiegały bezpiecznie i sprawnie; i oczywiście Fatmawati, pierwsza dama, która również uszyła flagę dziedzictwa Sang Saka Merah Putih, która również została obwieszona podczas Światowej Ceremonii Proklamacji Niepodległości w dniu Jalan Pegangsaan Timur No. 56, Dżakarta.
