Czy ktoś z was lubi czytać? Jeśli tak, to musisz wiedzieć, czym jest opowiadanie i czym różni się od powieści. Tak, opowiadanie lub opowiadanie to opowiadanie składające się tylko z kilku stron, w przeciwieństwie do powieści, która może mieć od dziesiątek do setek stron. Ponadto opowiadania mają zwykle proste historie i wyraźne konflikty. Czy więc trudno jest zrozumieć treść? Nie całkiem. Aby zrozumieć treść opowiadania jako całości, wystarczy zidentyfikować elementy opowiadania i zakończyć je.
Jako dzieło literackie, opowieść lub tekst ma wiele elementów, dzięki czemu tekst jest bardziej uporządkowany. Jest kilka rzeczy, na które musimy zwrócić uwagę, kończąc elementy opowiadania.
Podsumowanie elementów opowiadania
Być może dowiedziałeś się o wewnętrznych i zewnętrznych elementach lub wartościach w krótkich opowiadaniach, prawda? Ale jeśli chcemy dogłębnie i zwięźle zrozumieć treść opowiadania, lepiej jest najpierw skupić się na elementach wewnętrznych.
Nieodłącznym elementem jest zapewne komponentowa część opowiadania, która jest wyraźnie określona w tekście. Wewnętrzne wartości, które możemy znaleźć w opowiadaniu, obejmują temat, ustawienie, fabułę, charakterystykę, punkt widzenia i przesłanie.
Motyw to główna idea opowieści, która określa ton i sposób opowiadania. Motywy mogą być pojedynczymi słowami lub frazami. Zwykle temat jest również powiązany z przesłaniem historii.
(Przeczytaj także: Znajomość elementów wewnętrznych i zewnętrznych opowiadań)
Po drugie tło. Otoczenie to wymiar opowieści, czy to z punktu widzenia czasu, miejsca czy atmosfery. Często wszystkie trzy muszą być jasno opisane, aby czytelnik zrozumiał wydarzenia, które mają miejsce w opowieści.
Trzeci to wątek. Fabuła jest strukturą opowiadającą historię. Rowki składają się z trzech typów, a mianowicie rowków do przodu, do tyłu i mieszanych. Przepływ naprzód przedstawia wydarzenia chronologicznie, a mianowicie od wprowadzenia, konfliktu i rozwiązania w kolejności. Wsteczna fabuła rozpoczyna opowieść od jej zakończenia, a następnie przenosi czytelnika do wydarzenia z przeszłości. Wreszcie, mieszany groove, który łączy te dwa elementy. W jednej części historia jest opowiedziana chronologicznie, ale w innej dotyczy przeszłości.
Czwarty element to dane liczbowe i charakterystyka. Postacie odnoszą się do postaci i aktorów opowieści, podczas gdy charakterystyka jest cechą bohaterów. Podsumowując, postacie można podzielić na dwie, a mianowicie bohatera głównego i postaci drugoplanowych lub dodatkowych. Główny bohater to postać, która ma bezpośrednią interakcję lub staje w obliczu konfliktu. W międzyczasie postacie drugoplanowe pomagają lub walczą z głównym bohaterem w całej historii.
Piąty to punkt widzenia. Punkt widzenia decyduje o tym, jak opowiadana jest historia, czyli z punktu widzenia pierwszej osoby („ja”), drugiej osoby („ty”) lub trzeciej osoby („on”). Perspektywa trzeciej osoby jest dalej podzielona na dwie, a mianowicie perspektywę trzeciej osoby, która jest wszechwiedząca, a trzecia osoba jest obserwatorem.
Korzystając z wszechwiedzącej perspektywy trzeciej osoby, czytelnik będzie po kolei podążał za działaniami postaci w opowieści, tak aby wiedział wszystko, co dzieje się w opowieści z różnych punktów widzenia bohaterów. Tymczasem punkt widzenia obserwatorów trzeciej osoby opiera się tylko na jednej postaci i podąża za nią do końca opowieści.
Ostatni jest mandat, czyli przesłanie, które można uzyskać z historii. Czasami przesłanie historii może być powiązane z tematem opowieści. Na przykład, jeśli tematem opowieści jest zemsta, może to oznaczać, że przesłanie, które chcemy przekazać, jest takie, abyśmy mogli łatwo wybaczyć innym.
