Przed wejściem do współczesności, tak jak dzisiaj, nasi przodkowie przeszli w swoim życiu wiele procesów. W tym czas, kiedy nic nie wiedzieli, nawet pisali. Ten okres znamy jako okres Praaksara. Praaksara lub Nirleka, lub sama prehistoria dosłownie oznacza przed (pre) i pisanie (aksara). Jest to czas, kiedy ludzie nie są zaznajomieni z pisaniem i polegają jedynie na skamieniałościach (skamieniałych szczątkach) i artefaktach (skamieniałych pozostałościach ludzkich narzędzi), aby zbadać swoje życie.
Sama inicjacja okresu praaksara nie jest znana z całą pewnością i nie można jej udowodnić, ale jedno jest pewne, okres praaksara rozpoczął się, gdy pierwsi ludzie zaczęli istnieć na Ziemi.
Wiek Praaksara jest podzielony na dwa okresy periodyzacji, a mianowicie epokę kamienia i epokę metalu. Epoka kamienia łupanego składa się z czterech epok, w tym paleolitu, mezolitu, neolitu i megalitu. W dzisiejszych czasach narzędzia ludzkie nadal są wykonane z kamienia. Inna sprawa z epoki metalu, w której większość wyposażenia w tym czasie była wykonana z brązu i żelaza.
1. Epoka kamienia łupanego
Stara epoka kamienia (paleolit)
W tym czasie znalezione narzędzia kulturowe były wykonane z kamienia, który był wykonany bardzo grubo i prosto.
Środkowa epoka kamienia (mezolit)
Okres ten przypadł na epokę holocenu. Jedną z charakterystycznych cech środkowej kultury kamiennej jest obecność odpadów kuchennych wykonanych z muszli (kjokkenmoddinger).
Młoda epoka kamienia (neolit)
W przeciwieństwie do dwóch poprzednich epok, w tej młodej epoce kamiennej ludzie zaczęli nabywać umiejętności. Widać to po narzędziach, które zaczęły być ostrzone i wyglądają na gładkie. Zręczność tej ceramiki została udoskonalona i wykonana przy użyciu wyrafinowanych technik.
Wielka epoka kamienia (megality)
W tym czasie ludzie zaczęli tworzyć monumentalne budowle z dużych kamieni. Celem budowy dużego budynku jest oddawanie czci duchom przodków. Wynikiem kultury megalitycznej są menhiry, tarasy Punden, dolmen, kamienne groby trumien, sarkofagi (keranda jenasah), waruga i megalityczne posągi.
(Przeczytaj także: Poznaj typy wczesnych ludzi na świecie)
2. Epoka metalu
Epoka Perundagian miała miejsce w epoce metalu, od około 500 rpne. Nazywa się to epoką metalu, ponieważ większość sprzętu z tej epoki była wykonana z brązu, a następnie żelaza.
Wczesne skamieniałości człowieka
W życiu społeczeństwa praaksara, wyspa Jawa zajmuje ważne miejsce w badaniach nad skamieniałościami starożytnych ludzi. Pierwsze odkrycie skamieniałości Pithecantropus Erectus przez Eugene Dubois oraz odkrycie innych skamieniałości wzdłuż rzeki Bengawan Solo sprawiło, że wyspa Jawa stała się sławna wśród światowych archeologów.
Wśród kilku starożytnych skamieniałości ludzkich znalezionych na wyspie Jawa, był Meganthropus Paleojavanikus znaleziony w Sangiran przez von Koenigswald w 1936 i 1941 roku oraz Marks w 1953 roku, a następnie Pithecantropus Erectus, Homo Soloensis i Homo Wajakensis.
Skamieniałości Pithecanthropus znaleziono w Trinil, Perning w pobliżu Mojokerto, Sangiran, Kedung Brubus, Kontak Macan i Ngandong. Te skamieniałości znajdują się w warstwach Pucangan i Kabuh. Oznacza to, że szacuje się, że Pithecanthropus żył w tym samym czasie co Meganthropus, ale przez dłuższy okres lat, który wynosi od 2 milionów do 30 000 lat temu.
Szacuje się, że Homo Soloensis, który jest najstarszym gatunkiem Homo, żył na świecie około 550 000 lat temu. I został znaleziony w dwóch oddzielnych miejscach, ale w obu na brzegach Bengawan Solo, od 1931 do 1933. W międzyczasie Homo Wajakensis został znaleziony w Wajak, Tulungagung. Homo Wajakensis to jeden z najmłodszych Homo, który żył na świecie od 40 000 do 15 000 lat temu.
Przybycie Przodków Narodu Świata
Przodkowie narodu świata należą do rodziny austronezyjskiej. Osiedlili się na archipelagu, więc nazwano go narodem świata malajskiego. Przejście z Yunanu do Nusantary odbyło się w dwóch falach. To właśnie w okresie drugiej fali rozwinęli kilka kultur, które na archipelagu uważano za bardziej zaawansowane.
Naród proto-malajski (staromalajski)
Proto Melayu (staromalajski) przybył na obszar świata około 1500 roku pne. Wybrali dwie trasy, a mianowicie zachodnią przez Półwysep Malezję-Sumatrę i wschodnią przez Filipiny-Celebes. Ten naród z rodziny austronezyjskiej ma bardziej zaawansowaną kulturę niż pierwsi ludzie, którzy już istnieli na świecie. Ich kultura znana jest jako kultura neolityczna, która jest w stanie wytwarzać narzędzia z tłucznia.
Wynikiem kultury neolitycznej są osie kwadratowe i owalne. Kwadratowe osie znajdują się w zachodnim regionie świata, w tym na Sumatrze, Jawie, Kalimantanie i Bali. Owalny topór został znaleziony we wschodnim regionie świata, obejmującym części Sulawesi. Maluku, East Nusa Tenggara i Papua. stał się przodkiem dzisiejszej populacji Maluku i NTT.
Młody naród malajski (Deutro Melayu)
Deutero Malezyjczycy (Young Malay) wkroczyli w region świata między 500 pne a 300 pne. Podobnie jak jego poprzednik, Proto Melayu, należy do rodziny austronezyjskiej. Wjechali na obszar świata zachodnią trasą, zaczynając od Zatoki Tonkin, wzdłuż kontynentu Półwyspu Malajskiego, a następnie przekraczając Cieśninę Malakka na Sumatrę. Z tej wyspy niektórzy kontynuują podróż na Jawę. Następnie z Jawy niektórzy dotarli do południowej i wschodniej części Kalimantanu, a następnie do Sulawesi; niektóre rozprzestrzeniły się na Bali i Nusa Tenggara.
Życie społeczno-ekonomiczne przed opanowaniem umiejętności czytania i pisania
Mówiąc najogólniej, życie społeczno-gospodarcze w okresie przed dosłownym podzielono na dwa, a mianowicie zbieranie żywności (polowanie i zbieractwo) oraz produkcję żywności (okres uprawy). Jest to naznaczone odkryciem dowodów, takich jak Kjokkenmoddinger (stosy odpadów żywnościowych w postaci muszli i skamieniałych kości) i Abris Shous Roches (koralowe jaskinie, w których żyli starożytni ludzie).
