Historia to kształt cywilizacji i kultury, w której żyjemy dzisiaj. Wiele lekcji, które wyciągamy z historii, może pomóc nam stać się lepszym narodem. Aby poznać przeszłe wydarzenia, potrzebne są źródła historyczne jako wiarygodne dowody.
Źródła historyczne przybierają różne formy. Na podstawie formy możemy to podzielić na trzy, a mianowicie źródła pisane, ustne i materialne.
Zasoby pisemne
Jest to źródło uzyskane z pisemnych szczątków i zapisów wydarzeń, które miały miejsce w przeszłości. Źródła pisane są pisane nie tylko na papierze, ale także na kamieniu.
Przykładem tego źródła jest napis. Dzięki inskrypcjom wiemy, że w starożytności istniało na świecie wiele królestw, takich jak królestwo Kutai we wschodnim Kalimantanie i królestwo Tarumanegara na zachodniej Jawie.
(Przeczytaj także: Podział źródeł historycznych ze względu na ich charakter i formę)
Oprócz kamienia w wielu źródłach pisanych wykorzystuje się również nośniki papierowe. Dane historyczne lub źródła zapisane na papierze są obecnie przechowywane przez National Archives of the World Republic (ANRI). Przykładami źródeł przechowywanych przez ANRI są dokumenty rządowe, protokoły posiedzeń, listy i artykuły prasowe.
Źródła ustne
Jest to ustne źródło pochodzące z bezpośrednich zeznań sprawców i naocznych świadków wydarzeń historycznych. To źródło jest dość trudne do uzyskania, ponieważ sprawca lub naoczny świadek mogą udzielać ustnych informacji tylko wtedy, gdy żyje.
Na przykład, aby poznać szczegóły Indonezyjskiej Proklamacji Niepodległości, możemy uzyskać jedynie ustne źródła od osób, które były świadkami tego incydentu z pierwszej ręki.
Obiekt źródłowy
Źródło przedmiotów pozyskanych z reliktów dóbr kultury. Jest to również znane jako zasób korporacyjny. Przykładami tego źródła są świątynie i ceramika.
Chodzi tylko o to, że źródło obiektu nie wyjaśnia wyraźnie tego, co wydarzyło się w przeszłości. Historycy są potrzebni, aby badać, badać, analizować i interpretować źródło przedmiotów.
