Słysząc słowo historiografia, niektórzy z nas zapewne od razu odniosą się do wszystkiego, co pachnie historią. I to jest nieuniknione. Samo pojęcie historiografii jest studium metody historyka rozwijania historii jako dyscypliny akademickiej i jest ogólnie jakąkolwiek pracą historyczną na określony temat. Historiografia na specjalny temat obejmuje sposób, w jaki historycy badają ten temat przy użyciu określonych źródeł, technik i podejść teoretycznych.
Historiografia pochodzi z języka greckiego - „Historia”, co oznacza „historię” i „Graphe”, co oznacza „pismo” lub „rękopis”. Według Louisa Gottschalka, pojęcie historiografii nie jest dalekie od pisania o historii. Krótko mówiąc, nazywa historiografię formą publikacji, zarówno ustnej, jak i pisemnej, dotyczącej wydarzeń lub kombinacji wydarzeń z przeszłości.
W swojej podróży historiografia dzieli się na 3 typy, a mianowicie historiografię tradycyjną, historiografię kolonialną i historiografię narodową.
Aby uzyskać więcej informacji na temat trzech typów historiografii, poniżej znajduje się wyjaśnienie.
Historiografia tradycyjna
Tradycyjna historiografia to pisanie historii, które jest często pisane przez poetów literackich lub dworskich i arystokratów królewskich. Ta historiografia sięga czasów królestw hindusko-buddyjskich i islamskich.
(Przeczytaj także: Polecam, 4 najpopularniejsze naukowcy w historii!)
Przykładami tradycyjnej historiografii są inskrypcje Canggal, Negarakertagama, Sutasoma, Hikayat Raja-raja Pasai i Babad Tanah Jawi.
Historiografia kolonialna
Historiografia kolonialna to pisanie historii, która pojawiła się podczas holenderskiego kolonializmu na świecie, począwszy od LZO po rząd holenderskich Indii Wschodnich. Celem pisania jest wzmocnienie ich pozycji na świecie.
Przykłady historiografii kolonialnej obejmują Worldn Trade and Society, napisane przez J.C. van Leur, Worldn Sociological Studies, autor: Schrieke, Worldn Society, Wertheim.
Historiografia narodowa
Od odzyskania niepodległości w 1945 r .; Pisanie historiografii staje się skoncentrowane na świecie. Oznacza to, że naród świata i ludzie na świecie są w centrum uwagi. Naród świata ma długą historię.
Przykłady narodowej historiografii to Historia oporu wobec kolonializmu i imperializmu, redaktor Sartono Kartodirdjo; National World History, tomy od I do VI, redaktor Sartono Kartodirdjo; oraz „Rola narodów świata w historii Azji Południowo-Wschodniej” R. Moh. Ali.
