Wektor to symbol matematyczny, który ma zarówno wielkość, jak i kierunek. W fizyce przykładami wielkości wektorowych są prędkość, przemieszczenie, siła i pęd. W zależności od kierunku, wektory są dwojakiego rodzaju.
W przeciwieństwie do wielkości skalarnych, które nie mają kierunku, wielkości wektorowych nie można dodawać, odejmować ani dzielić, tak jak zwykłe liczby. Istnieją określone metody operowania wektorami.
Wektor ma również swoje własne pismo. Pismo musi być pogrubione. Na przykład wektor A jest zapisywany ZA. Wektor można również zapisać pogrubioną kursywą ze strzałką. Na przykład wektor B jest zapisany.
(Przeczytaj także: Zrozumienie wektorów w matematyce i fizyce)
Aby zapisać wielkość wektora, używane są dwie równoległe linie po obu stronach notacji wektora. Na przykład wielkość wektora B jest zapisywana jako | A |.
Istnieje kilka typów wektorów używanych w fizyce, mianowicie wektory równoległe i wektory przeciwne.
Rodzaje wektorów
Wektory równoległe to wektory o tej samej wielkości i kierunku.
Natomiast wektorem przeciwnym jest wektor o tej samej wielkości, ale w przeciwnym kierunku.
Właściwości wektora
Wektory mają kilka właściwości. Wektor można przesuwać, o ile nie zmienia swojej wielkości i kierunku. Operacjami wektorowymi mogą być dodawanie, odejmowanie i mnożenie. Wektory można również opisać.
Wcześniej dowiedzieliśmy się o dodawaniu i odejmowaniu wektorów, gdzie do wykonania tych operacji możemy użyć trzech metod, w tym metody trójkąta, metody warstw i metody wielokątów.
Metoda trójkątów to metoda dodawania wektorów polegająca na umieszczeniu podstawy drugiego wektora na końcu pierwszego wektora. Suma wektorów to wektor, który ma podstawę u podstawy pierwszego wektora i koniec na końcu drugiego wektora.
(Przeczytaj także: Dodawanie i odejmowanie wektorów)
Metoda warstwowa to metoda dodawania dwóch wektorów umieszczonych w tym samym punkcie początkowym, tak aby wynikiem dwóch wektorów była przekątna poziomu.
Metoda wielokątów to metoda dodawania dwóch lub więcej wektorów. Ta metoda polega na umieszczeniu podstawy drugiego wektora na końcu pierwszego wektora, a następnie umieszczeniu podstawy trzeciego wektora na końcu drugiego wektora i tak dalej.
Wynikiem dodania tych wektorów jest wektor rozpoczynający się u podstawy pierwszego wektora i kończący się na końcu wektora końcowego.
