Wydaje się naturalne, że dzieci mają cechy podobne do swoich rodziców. Nie tylko u ludzi, ale także u innych żywych istot, w tym zwierząt i roślin. Dzieje się tak, ponieważ każde potomstwo organizmu odziedziczy cechy swoich rodziców. Jednym z naukowców, który odkrył pojęcie dziedziczenia, jest Gregor Johann Mendel. Odkrył podstawowe prawo genetyki zwane prawem Mendla.
Mendel urodził się w Austrii w 1822 roku i jest uważany za ojca genetyki ze względu na swoje studia nad wzorcami dziedziczenia. W swoich badaniach Mendel użył grochu (Pisum sativum). Niektóre z rozważań są takie, że rośliny grochu mają stosunkowo krótką żywotność. Z tego powodu łatwo jest studiować kilka pokoleń w ciągu kilku lat.
Oprócz tego groch ma kilka różnych cech. Dlatego łatwiej będzie zbadać dziedziczenie tych roślin. Kwiaty grochu są samozapylane i mogą wytwarzać czyste odmiany. Groch może również dać naraz wiele potomstwa.
(Przeczytaj także: Poznanie DNA i RNA w dziedziczeniu cech)
W swoich eksperymentach Mendel wybrał czyste odmiany roślin. Zespoły roślin z czystej linii uzyskuje się poprzez wielokrotne udoskonalanie przez kilka pokoleń. Aby upewnić się, że nie dochodzi do mieszania się z innymi znakami, Mendel stworzył 14 czystych linii na siedem par znaków, po jednej na każdy znak.
Twórca Prawa Mendla również dokonał hybrydyzacji, czyli krzyżowania różnych cech tego samego charakteru. Następnie rośliny otrzymane po pierwszej hybrydyzacji przeprowadzają samozapylenie uzyskując drugie pokolenie. Samozapylenie to proces zapylania kwiatów pyłkiem innych roślin, otrzymywanym z nasion zwykłych roślin. Z każdego potomstwa Mendel kontynuował zbieranie nasion roślin.
Na podstawie tych eksperymentów Mendel opracował dwa prawa, a mianowicie segregację i sortowanie. Segregacja jest również określana jako prawo Mendla I i stwierdza, że „allele, które zwykle pojawiają się w parach, rozdzielą się w czasie tworzenia gamet; gdzie jeden allel wejdzie do każdej gamety. Potem losowe allele połączą się z gametami przeciwnej płci. "
Asortacja, która jest prawem Mendla II, brzmi: „gdy w hybrydzie występują dwa zestawy znaków, oddzielenie jednej pary znaków jest niezależne od drugiej. Implikacja tego prawa polega na fakcie, że na dziedziczenie jednej pary postaci nie wpływa dziedziczenie innego partnera ”.
