Wykłady definiuje się jako czynności wykonywane między mówcą a publicznością jako słuchaczami. Jego celem jest przekazywanie informacji i wiedzy. Prelegentem, który wygłasza wykład, jest na ogół osoba, która jest uważana za dobrze opanowaną w swojej dziedzinie. Wykłady mogą być prowadzone osobiście lub przy wykorzystaniu środków komunikacji, takich jak telewizja, radio, internet. Zwykle jest do tego tekst pomocniczy. Termin tekst wykładowy jest nam znany
Tekst wykładu można podzielić na dwie części: przemówienie i kazanie. Przemówienie to działanie między mówcą a ogółem społeczeństwa. Celem mówcy podczas wygłaszania przemówienia jest zazwyczaj zaproszenie do czegoś lub przekonanie. W międzyczasie, kazanie omawia naukę o religii i jej praktykę. Celem mówcy wygłaszającego kazanie jest wzmocnienie wiary.
W tym artykule omówimy treść, strukturę i zasady językowe tekstu wykładu.
Struktura tekstu wykładu
Strukturalnie ten tekst jest podzielony na 3 części, a mianowicie otwarcie, treść i zakończenie. Otwarcie lub wprowadzenie zawiera wprowadzenie do problemów, zagadnień lub poglądów prelegenta na tematy, które omówi na wykładzie.
W międzyczasie, zawartość to materiał wyjaśniający lub seria argumentów prelegenta dotyczących wprowadzenia. Treść uzupełniają również fakty, które wspierają argument prelegenta.
(Przeczytaj także: Jak skomponować tekst do wykładu)
Wreszcie, tekst ten kończy się ponownym potwierdzeniem stwierdzeń z poprzedniej sekcji. Zamknięcie może to być również podsumowanie całego materiału, który został dostarczony we wstępie lub treści.
Zasady językowe
Oprócz struktury, tekst wykładu można również zidentyfikować na podstawie reguł używanego w nim języka. Pierwszy, tekst zazwyczaj używa zaimka pierwszej osoby lub drugiej osoby w liczbie mnogiej. Przykłady zaimków pierwszoosobowych to „ja” i „ja”. Tymczasem zaimek drugiej osoby w liczbie mnogiej to „kami”. Teksty wykładów często zawierają również słowa powitania skierowane do słuchacza, na przykład „panowie”, „matki”, i „panie i panowie”.
Mało tego, generalnie w tekście używane są również terminy techniczne lub słowa związane z omawianym materiałem. Na przykład, jeśli wykład dotyczy języka, nie jest zaskakujące, że omawiane są również pojęcia etykiety, uprzejmości, sarkazmu i eufemizmów.
Aby połączyć argumenty z faktami, tekst wykładów używa słów, które pokazują związek argumentacji, takich jak związki przyczynowe i czasowe, porównania lub sprzeczności.
Przykładami słów wskazujących na związek przyczynowo-skutkowy są „jeśli”, to „przyczyna”, ponieważ „zatem”, „w konsekwencji” i „dlatego”. „wtedy”, „w końcu”, „wręcz przeciwnie,„ jest inaczej ”i„ jednak ”.
Teksty wykładów na ogół zawierają również czasowniki mentalne i perswazyjne. Czasowniki mentalne wskazują reakcję mówiącego na coś. Czasowniki myślowe obejmują „zaniepokojenie”, „oszacowanie”, „podziwianie”, „podejrzenie”, „otrzymanie”, „założenie” i „zakończenie”.
Tymczasem słowo perswazyjny jest używane, aby zachęcić i zachęcić słuchaczy do zrobienia czegoś. Na przykład przekonujące słowa to „powinien”, „powinien”, „należy się spodziewać”, „potrzebować”, „chodź” i „powinien”.
