Długie i kręte, może te dwa słowa, które najlepiej opisują walkę ludzi świata o odzyskanie niepodległości. Nawet wtedy, gdy musieli jej bronić i zdobyć uznanie innych narodów, w tym Holandii. Podjęto wiele prób. Nie tylko kanałami fizycznymi, walką, ale także dyplomacją. Jednym z nich jest umowa z Linggarjati.
Tak, porozumienie z Linggarjati zostało wykonane przez rząd światowy w celu uzyskania uznania suwerenności Holandii. Rząd światowy zdaje sobie sprawę, że opór fizyczny wyrządzi szkodę tylko obu stronom. Dlatego porozumienie z Linggarjati odbyło się 10 listopada 1946 r., A dokładnie w mieście Cirebon.
W Umowie z Linggadjati zaangażowanych jest kilka osób, w tym dr. A.K. Gani, Susanto Tirtoprodjo, Sutan Sjahrir i Mohammad Roem jako przedstawiciele świata; Van Poll, prof. Schermerhorn i De Boer jako przedstawiciele Holandii; oraz Lord Killearn z Anglii jako mediator.
(Przeczytaj także: Walka o wyzwolenie Irianu Zachodniego)
Porozumienie to zaowocowało szeregiem decyzji, w tym:
- Holandia de facto uznaje Republikę Świata ze specjalnymi obszarami Madury, Sumatry i Jawy. Holandia musi opuścić ten obszar do 1 stycznia 1949 roku.
- Holandia i świat zgodziły się ustanowić Zjednoczoną Republikę Światową przed 1 stycznia 1949 r., Która składała się z RI, Wielkiego Wschodu i Kalimantanu.
- Holandia i RIS zgadzają się na utworzenie Światowo-Holenderskiego Związku z królową Holandii jako przewodniczącą.
Wyniki tej umowy zostały podpisane w Pałacu Merdeka w Dżakarcie 15 listopada 1946 r. I prawnie podpisane przez oba kraje 25 marca 1947 r.
Wpływ umowy z Linggarjati
Porozumienie z Linggarjati wywarło pozytywny wpływ na świat, ponieważ ostatecznie Holandia chciała de facto uznać kilka terytoriów świata. Jednak miało to również negatywny wpływ, ponieważ terytorium świata stawało się coraz bardziej wąskie.
Mało tego, szereg partii, takich jak Partia Masyumi, PNI, Światowa Partia Ludowa i Partia Ludowa Jelata, również zareagowały negatywnie na to porozumienie. Strony te stwierdziły, że negocjacje były dowodem słabości rządu światowego w obronie suwerenności państwa światowego.
I na pewno. W trakcie wdrażania wyników tych negocjacji czy porozumień nie przebiegło to gładko. 20 lipca 1947 r. Van Mook ostatecznie ogłosił, że Holandia nie jest już związana tą umową, a 21 lipca 1947 r. Holenderska agresja wojskowa I.
