Świat to kraj, który przeżywa długi, ciemny okres z powodu kolonizacji przez cudzoziemców. Nie obyło się to jednak bez oporu, ponieważ wiele regionów zareagowało na działania kolonialistów. Jedną z bohaterskich opowieści przeciwko najeźdźcom w kilku rejonach świata jest wojna w Tondano prowadzona przez ludność Minahasa.
Wojna Tondano była wojną, która miała miejsce między plemieniem Minahasa a holenderskim rządem kolonialnym w latach 1808-1809, która miała miejsce w rejonie jeziora Tondano na półwyspie Celebes Północny. Chociaż trwała tylko rok, wojna, która wybuchła na obszarze znanym jako Kraina Fal Nyiur, została podzielona na dwa etapy, a mianowicie I Wojnę Tondano i II Wojnę Tondano.
Tondano War I
Ta wojna miała miejsce, ponieważ sojusz handlowy zwany holenderskim VOC próbował zmusić lud Minahasa do sprzedaży ryżu LZO. Było tak, ponieważ LZO naprawdę potrzebowało ryżu, aby zmonopolizować handel ryżem w Północnym Celebesie. Podczas gdy przed dojściem VOC do władzy lud Minahasa utrzymywał dobre stosunki handlowe z Hiszpanami, którzy ostatecznie zostali wyeliminowani.
Jednak prośba VOC została odrzucona przez lud Minahasa, tak że VOC nie miał innego wyboru, jak walczyć z ludem Minahasa. Tam, gdzie VOC zatamował rzekę Temberen i zalał osady mieszkańców Minahasy, nawet LZO nadal wywierał presję i ultimatum, aby ludzie z Minahasa dawali rekompensatę za uprawy ryżu, które nie zebrały się z powodu powodzi.
(Przeczytaj także: Rewolucja chińska, jakie jest tło?)
Jednak zostało to zignorowane, więc VOC wycofał się do Manado. To faktycznie zwiększyło problem, ponieważ produkty rolne z Minahasy gromadziły się, więc Minahasa zdecydowała się współpracować z LZO, co oznaczało koniec I wojny Tondano.
Wojna Tondano II
Wojna ta miała miejsce za rządów generała gubernatora Daendelsa, który ustanowił nową politykę związaną z wysiłkami na rzecz wzmocnienia obrony w celu odparcia wojsk brytyjskich. Jedną z jego polityk było rekrutowanie żołnierzy z grup rdzennych, a mianowicie plemion, które miały odwagę walczyć, takich jak Madurese, Dayak i Minahasa.
Dlatego rząd holenderski zebrał ukung (tradycyjnych przywódców), aby dostarczyć żołnierzy i wysłał ich na Jawę. Ta polityka została odrzucona przez lud Minahasa, w rzeczywistości chcieli walczyć z holenderskim kolonialnym i ta walka koncentrowała się w Tondano.
W coraz bardziej krytycznej atmosferze holenderski rząd kolonialny ponownie zaatakował, wdrażając strategię spiętrzenia rzeki Temberg. Jednak ta strategia była jak broń do zjedzenia, ponieważ rzeka Temberan, która została tamowana, zaczęła się wylewać, utrudniając to samym wojskom holenderskim.
Druga wojna w Tondano trwała dość długo od 23 października 1808 r., Wybuchła wojna aż do sierpnia 1809 r. W atmosferze zmęczenia i braku pożywienia zaczęła pojawiać się grupa bojowników, którzy stanęli po stronie Holendrów. Ale z istniejącą siłą wojownicy Tondano nadal walczyli.
Ostatecznie 4-5 sierpnia 1809 r. Zniszczona została należąca do bojowników twierdza Moraya wraz z ludźmi, którzy próbowali jej bronić. Bojownicy woleli umrzeć niż się poddać, tak że klęska ludu Minahasa i Tanah Minahasa utraciła niezależność na rzecz Holenderskich Indii Wschodnich.
