Zapoznaj się z teorią VSEPR

Nawiązując do Wikipedii, VSEPR, czyli teoria odpychania par elektronów powłoki walencyjnej, jest modelem chemicznym używanym do wyjaśnienia form cząsteczek chemicznych w oparciu o elektrostatyczne siły odpychania między parami elektronów. Sam akronim „VSEPR” wymawia się jako „vesper” ze względu na łatwość wymowy.

Główną przesłanką teorii VSEPR jest to, że pary elektronów walencyjnych wokół atomu odpychają się, tak że układ par elektronów przyjmuje układ, który minimalizuje siłę odpychania. Minimalizacja sił odpychania między tymi parami elektronów determinuje geometrię cząsteczki. Liczba par elektronów wokół atomu nazywana jest liczbą steryczną.

Teorię VSEPR zwykle porównuje się z teorią wiązań walencyjnych, która odnosi się do kształtu cząsteczek poprzez orbitale, które mogą wiązać się energetycznie. Teoria wiązań walencyjnych zajmuje się tworzeniem wiązań sigma i pi. Teoria orbitali molekularnych to kolejny model używany do wyjaśnienia, w jaki sposób atomy i elektrony układają się w poliatomowe cząsteczki i jony.

Teoria VSEPR służy do przewidywania postaci wiązań kowalencyjnych.

(Przeczytaj także: Rola chemii w życiu)

Główne postulaty

Teoria VSEPR mówi, że kształt cząsteczki zależy od pary elektronów i powłoki walencyjnej. Zgodnie z tą teorią:

1. Kształt cząsteczki zależy od liczby par elektronów walencyjnych w powłoce wokół centralnego atomu.

2. Pary elektronów w powłoce walencyjnej odpychają się, ponieważ ich chmura elektronowa jest naładowana ujemnie.

3. Te pary elektronów mają tendencję do zajmowania takich pozycji w przestrzeni, które minimalizują odpychanie, a tym samym maksymalizują odległość między nimi.

4. Powłokę walencyjną przyjmuje się jako kulę z parą elektronów zlokalizowaną na powierzchni kuli w maksymalnej odległości od siebie.

5. Wiązanie podwójne jest traktowane tak, jakby było pojedynczą parą elektronów, a dwie lub trzy pary elektronów z wiązania podwójnego są traktowane jako pojedyncza super para.

6. Model VSEPR ma zastosowanie do dowolnej struktury, w której dwie lub więcej struktur rezonansowych może reprezentować cząsteczkę.

Zalety teorii VSEPR

Z pomocą teorii VSEPR łatwiej będzie podzielić cząsteczki na dwie kategorie, jako (i) cząsteczki, w których centralny atom nie ma samotnej pary i (ii) cząsteczki, w których centralny atom ma jedną lub więcej samotnych par.

Najnowsze posty

$config[zx-auto] not found$config[zx-overlay] not found