Za wydarzeniem zawsze kryje się historia. Mimo to, kiedy w końcu zalegalizowano Pancasila jako fundament naszego kraju. Dotarcie do celu zajmuje dużo czasu. Poza tym jest też napięty. Nie jest przesadą, jeśli proces tworzenia ideologii tego kraju stanie się jedną z najważniejszych historii dla świata.
Sama nazwa Pancasila pochodzi z sanskrytu i składa się z dwóch słów, a mianowicie pañca, co oznacza pięć i śīla, co oznacza zasadę lub zasadę. Innymi słowy, Pancasila to sformułowanie i wytyczne dotyczące życia narodu i państwa dla wszystkich ludzi na świecie.
Istnieje pięć głównych filarów, które tworzą Pancasila, w tym jedyny Bóg, sprawiedliwa i cywilizowana ludzkość, jedność świata, demokracja kierowana mądrością w rozważaniach / reprezentacjach oraz sprawiedliwość społeczna dla wszystkich ludzi na świecie. A wszystko to jest wymienione w paragrafie 4 Preambule (Preambuły) Konstytucji z 1945 roku.
Po doświadczeniu zmian w treści i porządku pięciu wskazań, które miały miejsce na kilku etapach w okresie formułowania, Pancasila ostatecznie stała się Pancasila, jaką znamy dzisiaj, 1 czerwca 1945 r., Który był wówczas znany jako Magiczny Dzień Pancasila.
Historia powstania i narodzin Pancasili
Wszystko zaczęło się od obietnicy niepodległości złożonej przez ówczesnego premiera Japonii Kuniakiego Koiso for the World w dniu 7 września 1944 r. Następnie rząd japoński założył BPUPKI (World Independence Preparatory Business Research Agency) 1 marca 1945 r. (2605, Showa rok 20) w celu zbadania spraw związanych z zarządzaniem World Merdeka.
BPUPKI pod przewodnictwem Dr. Kanjeng Raden Tumenggung (K.R.T.) Radjiman Wedyodiningrat. W swoim przemówieniu otwierającym w tym czasie dr. Radjiman, między innymi, zadawał pytania członkom Zgromadzenia - liczącego 74 osoby (67 osób ze świata, 7 osób z Japonii). „Jaka jest podstawa Kraju Świata, który utworzymy?” - zapytał.
Nagle członkowie przesłali szereg sugestii.
Na przykład Muhammad Yamin. W swoim przemówieniu z 29 maja 1945 r. Sformułował pięć zasad w następujący sposób: nacjonalizm, ludzkość, boska wróżka, wróżka ludu i dobro ludzi.
Stwierdził, że pięć sformułowanych zasad jest zakorzenionych w historii, cywilizacji, religii i życiu państwowym, które od dawna rozwinęły się na świecie.
1 czerwca 1945 roku Soekarno wspomniał w swoim spontanicznym przemówieniu, które stało się znane jako „Narodziny Pancasili”, następujące podstawy: narodowość świata; Internacjonalizm lub ludzkość; Konsensus czy demokracja, podstawa reprezentacji, podstawa narady; Opieka społeczna; Bóstwo.
Imię Pancasila zostało wypowiedziane przez Soekarno w jego przemówieniu 1 czerwca.
„Obecnie istnieje wiele zasad: narodowość, internacjonalizm, konsensus, dobrobyt i boskość - jest ich pięć. Nie nazywa się Panca Dharma, ale nazwałem ją na cześć naszego przyjaciela lingwisty - nazywa się Pancasila. Sila oznacza zasadę lub podstawę i na tych pięciu podstawach ustanawiamy stan świata, wieczny i wieczny ”.
Propozycja Soekarno została dobrze przyjęta przez wszystkich uczestników rozprawy. Potem 1 czerwca 1945 r. Był znany jako urodziny Pancasila.
Przed zakończeniem pierwszej sesji utworzono Mały Komitet, aby nie tylko przeformułować Pancasila jako podstawę państwa - nawiązując do przemówienia Soekarno z 1 czerwca 1945 r., Ale także uczynić dokument tekstem proklamującym Światową Merdekę.
Z Małego Komitetu wybrano 9 osób, znanych jako Panitia Sembilan, do wykonania tego zadania. Ich plan został zatwierdzony 22 czerwca 1945 r., Który później nazwano Kartą Dżakarty.
Po przyjęciu Formuły Pancasila jako oficjalnej podstawy dla państwa, kilka dokumentów jej zastrzegania było:
- Pierwsze sformułowanie: Karta Dżakarty (Karta Dżakarty) - z dnia 22 czerwca 1945 r
- Drugie sformułowanie: preambuła konstytucji z 1945 r. - 18 sierpnia 1945 r
- Trzecia formuła: preambuła do Konstytucji Zjednoczonej Republiki Światowej - 27 grudnia 1949 r
- Sformułowanie czwarte: preambuła tymczasowej ustawy zasadniczej - 15 sierpnia 1950 r
- Piąta formuła: pierwsze sformułowanie ożywia drugie sformułowanie i jest serią jedności z konstytucją (odwołując się do dekretu prezydenckiego z 5 lipca 1959 r.)
Mały protest emisariuszy
Po ceremonii ogłoszenia niepodległości 17 sierpnia 1945 r. Przybyło ze świata wschodniego kilku delegatów, aby wyrazić swoje zastrzeżenia co do brzmienia pierwszej zasady Pancasila. Wśród wysłanników znaleźli się Sam Ratulangi, przedstawiciele Sulawesi, Tadjoedin Noor i Ir. Pangeran Noor, przedstawiciel Kalimantanu, I Ketut Pudja, przedstawiciel Nusa Tenggara i Latu Harhary, przedstawiciel Maluku.
Odpowiadając na ten mały protest, na pierwszej sesji PPKI, która odbyła się 18 sierpnia 1945 r., Hatta zaproponował również, aby zdanie „Bóstwo z obowiązkiem przestrzegania prawa islamskiego dla swoich wyznawców” zostało zmienione na „Bóg Wszechmogący”.
Zmiana wyroku była wcześniej konsultowana z czterema islamskimi postaciami, a mianowicie Kasmanem Singodimejo, Wahidem Hasyimem, Ki Bagusem Hadikusumo i Teuku M. Hasanem.
Wszystkie te islamskie postacie zgodziły się zmienić wyrok. W rezultacie, w zapisie projektu preambuły, a także treści Konstytucji z 1945 r. Na I Sesji PPKI 18 sierpnia 1945 r., Pancasila została utworzona jako podstawa państwa światowego.
Następnie Pancasila jako podstawa stanu światowego została zaakceptowana przez wszystkie strony i jest ostateczna.
