Oko należy do naturalnej optycznej sfery używanej przez żywe istoty w ich codziennym życiu. Jako narząd zmysłów, ten organ umożliwia ludziom widzenie. Pręciki i czopki w siatkówce umożliwiają świadome postrzeganie światła i widzenie, takie jak różnicowanie kolorów i postrzeganie głębi.
Zasadniczo narządy ludzkiego oka dzieli się na dwa, a mianowicie narządy zewnętrzne, do których należą powieki, brwi i rzęsy; oraz narządy wewnętrzne, które współpracują ze sobą, dostarczając światło ze źródła do mózgu w celu trawienia przez układ nerwowy. Oto ludzkie oko i jego części:
Światło zostanie odebrane przez rogówkę, która jest błoną zewnętrzną, i przekazane do oka. Intensywność wpadającego światła będzie regulowana przez źrenicę. Kiedy światło jest słabe, źrenica się powiększy. I odwrotnie, jeśli jest dużo światła, źrenica się skurczy. Ruch źrenic jest regulowany przez tęczówkę jako mięsień, który może się kurczyć i rozluźniać. Światło jest następnie załamywane przez soczewkę na siatkówce. Siatkówka tworzy obraz światła przechodzącego przez soczewkę. Następnie obraz jest przenoszony przez nerw wzrokowy do mózgu.
W systemie wzrokowym znamy termin moc akomodacji oka. Ta moc akomodacji odnosi się do zdolności soczewki do zmiany ogniskowej tak, aby obraz obiektu mógł być skupiony na siatkówce.
Jednak u niektórych osób soczewka czasami nie jest w stanie optymalnie spełniać swojej roli. W rezultacie istnieją trzy znane wady wzroku, których doświadcza wiele osób, zarówno młodych, jak i starszych. Trzy wady to krótkowzroczność, hipermetropia i prezbiopia.
Miopi (krótkowzroczność)
Osoby z krótkowzrocznością nie są w stanie wyraźnie zobaczyć obiektów znajdujących się daleko od nich. Krótkowzroczność jest spowodowana przez soczewkę, która jest zbyt gruba i wypukła, co utrudnia dopasowanie jej do spłaszczenia. Inne przyczyny to owalne gałki oczne i cień padający przed siatkówką.
Aby temu zaradzić, osoby z krótkowzrocznością używają wklęsłych okularów monokularowych, aby obraz mógł padać bezpośrednio na siatkówkę. Zwykle osoby, które często patrzą zbyt uważnie, doświadczają tego zaburzenia, na przykład krawcy. Zbyt częste przebywanie przed ekranem może być również jedną z przyczyn krótkowzroczności.
Hipermetropy (krótkowzroczność)
Osoby z hipermetropią mają trudności z widzeniem bliskich obiektów. Powodem jest to, że ich soczewki oczu są zbyt spłaszczone, co utrudnia dopasowanie ich do wypukłości. Innym powodem jest to, że krótkie gałki oczne powodują, że cienie opadają za siatkówką.
Osoby z dalekowzrocznością mogą nosić soczewki wypukłe, aby obraz padał bezpośrednio na siatkówkę. Zwykle ludzie z hipermetropią to ci, którzy są przyzwyczajeni do widzenia z daleka, na przykład szyprowie i kierowcy.
Prezbiopia (stare oczy)
Osoby ze starczowzrocznością nie widzą obiektów, które są zbyt daleko lub zbyt blisko. Dzieje się tak, ponieważ wraz z wiekiem osłabiają się ich mięśnie, w tym mięśnie soczewki oka. W rezultacie soczewka jest trudna do spłaszczenia lub wybrzuszenia.
Zwykle osoby ze starczowzrocznością są wyposażone w okulary z podwójnymi soczewkami. Dolna część ma wypukłą soczewkę umożliwiającą czytanie z normalnej odległości, a górna część ma soczewkę wklęsłą, dzięki czemu można zobaczyć odległe obiekty.
