Arystoteles nazwał państwo organizacją władzy stworzoną przez grupę ludzi zwaną narodem. Tymczasem Hans Kelsen definiuje państwo jako układ społeczny pozwalający na wspólne życie bez żadnego przymusu. Ze względu na poziom postępu kraje dzielą się na dwie, a mianowicie kraje rozwijające się i kraje rozwinięte.
Kraje rozwijające się to kraje, które niedawno uzyskały niepodległość lub aktywnie się rozwijają, podczas gdy kraje rozwinięte to kraje uprzemysłowione, którym udało się rozwinąć swoje kraje.
Na swojej drodze rozwój gospodarczy kraju zależy od czterech sektorów, a mianowicie od zasobów ludzkich, zasobów naturalnych, tworzenia kapitału i poziomu technologii. W dalszej części omówimy każdy z tych sektorów, starając się określić wzorzec wzrostu w danym kraju.
Zasoby ludzkie
Osoby produktywne, które są siłą napędową organizacji, zarówno instytucje, jak i firmy, pełnią funkcję aktywów, które należy szkolić i rozwijać. Niektóre aktywa pozyskane z zasobów ludzkich, takie jak wiedza specjalistyczna, mocne strony, sposób myślenia i zarządzanie.
(Przeczytaj także: Poznanie cech krajów rozwiniętych i rozwijających się)
Zasoby naturalne
Zasoby naturalne to wszystko, co pochodzi z natury i może być wykorzystane do zaspokojenia potrzeb życia ludzkiego. Przykładami zasobów naturalnych są górnictwo, rolnictwo, przemysł i rybołówstwo.
Tworzenie kapitału
Akumulacja kapitału to działalność społeczności, która wykorzystuje część swojej produkcji do wytwarzania dóbr kapitałowych, a nie tylko do zaspokajania potrzeb lub konsumpcji. Na przykład plantacje palm olejowych dostarczają nie tylko ropy naftowej, ale także oleju spożywczego.
Poziom technologii
Wreszcie poziom technologii. Poziom technologii to sposób na przetworzenie istniejących zasobów w celu zapewnienia towarów potrzebnych ludziom. Na przykład ludzie zbierali ryż ręcznie, ale teraz są maszyny, których można użyć do zastąpienia ludzkiej siły.
