Pancasila jest fundamentem państwa i ideologii narodu światowego. Sam Pancasila pochodzi z sanskrytu, a mianowicie panca, co oznacza pięć, i sila, co oznacza podstawowy. Pancasila jako podstawa państwa ma rozwój z każdego okresu z różnymi przywódcami. W swojej manifestacji Pancasila zawsze ma swoje wzloty i upadki.
W tym artykule będziemy od czasu do czasu omawiać zastosowanie Pancasila na świecie. Podzielimy go na trzy ramy czasowe, a mianowicie Stary Porządek, Nowy Porządek i Reformację.
Stary porządek (1945-1966)
W erze Starego Porządku świat przeszedł proces przejścia od społeczeństwa skolonizowanego do społeczeństwa niezależnego. W tym czasie było to poszukiwanie zastosowania formularza Pancasila.
Stary porządek występował w trzech różnych okresach, a mianowicie w latach 1945-1950, 1950-1959 i 1959-1966.
W latach 1945-1950 Świat jako kraj przejściowy od narodu skolonizowanego do narodu niepodległego przeszedł proces adaptacji do ideologii narodu, czyli Pancasila. Niektórzy się z tym zgadzają, a niektórzy mają zastrzeżenia.
(Przeczytaj także: Zrozumienie pozycji i funkcji Pancasila)
Następnie, w latach 1950-1959, system demokratyczny został z powodzeniem wprowadzony w życie w wyborach 1955 r., Które miały na celu wybranie członków konstytucyjnych. Jednak wybrani członkowie nie byli w stanie przygotować konstytucji zgodnie z oczekiwaniami. Tak więc 5 lipca 1959 r. Prezydent Soekarno wydał dekret prezydencki z 1959 r. O rozwiązaniu Zgromadzenia Ustawodawczego i anulowaniu UUDS z 1950 r., Aby stać się konstytucją z 1945 r.
W latach 1959-1966 Soekarno jako prezydent zmienił system rządów na system demokracji kierowanej. Ponadto prezydent rozszerzył rolę wojska w elemencie politycznym, łącząc POLRI i TNI w ABRI (Angkatan Bersuangan Republik World).
New Order (1966-1998)
Nowy Porządek rozpoczął się od Suharto jako prezydenta, który zastąpił Soekarno 22 lutego 1967 r. Na początku nowego porządku, Prezydent Soeharto musiał przezwyciężyć chaos, który istniał na świecie, Suharto podjął kilka działań naprawczych, a mianowicie:
- Pięcioletni plan rozwoju (Replita).
- Wybory.
- Rozwój edukacji w celu wdrożenia wytycznych dotyczących życia i doświadczeń Pancasila.
- Sprawiedliwy rozwój.
W trakcie sprawowania władzy pojawiło się również kilka problemów, które wywołały demonstracje, które odbyły się w dniach 13-14 maja 1998 r., M.in .:
- Powstanie KKN (korupcja, zmowa i nepotyzm).
- Ograniczone prawo do wypowiedzi.
- Podwójna rola (podwójna funkcja) ABRI.
Ostatecznie 21 maja 1998 r. Suharto zrezygnował ze stanowiska po trzydziestu latach pełnienia funkcji prezydenta. Tak zakończyła się era Nowego Porządku.
Reformy (1998-obecnie)
Era reform rozpoczęła się wraz ze zmianą prezydenta z Suharto na B.J. Habibie, który początkowo pełnił funkcję wiceprezesa. To przywództwo zostało wykorzystane do zreformowania wszystkich poprzednich struktur rządowych. Kroki podjęte przez Habibie to:
- Utworzył gabinet reform 22 maja 1998 r.
- Popraw system gospodarczy, zwiększając kurs rupii i przebudowując gospodarkę narodową.
- Reformowanie sfery politycznej.
- Wydana ustawa nr 9 z 1998 r. Dotycząca wolności publicznego wyrażania opinii.
- Rozwiązywanie problemów z podwójną funkcją ABRI.
- Reforma prawa.
- Zorganizowanie specjalnej sesji MPR w celu wydania nowych dekretów.
